De gevechten begonnen vandaag precies een jaar geleden. Op 7 oktober lanceerden Hamas en andere gewapende Palestijnse groepen een ongekende aanval op Israël vanuit de Gazastrook, wat leidde tot minstens 1.189 doden en de ontvoering van 251 mensen. Na een jaar zeiden bronnen, dat de Israëlische inlichtingendiensten wisten dat de aanval in de planning zat en eraan kwam. Maar binnen de Israëlische inner circle hebben ze het niet tegengehouden. Vóór 7 oktober waren de Israëliërs op straat om te protesteren tegen de corruptie van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu.
Het geweld begon niet op 7 oktober; het is de voortzetting van meer dan 75 jaar systematische onderdrukking, beginnend met de gruwelijke slachtpartijen tegen de mensheid die Palestijnen moesten ondergaan, zoals de slachtpartijen van 1948 en 1967, en gevolgd door de Eerste en Tweede Intifada. Bovendien hebben dagelijkse agressies van Israëlische bezettingstroepen, kolonisten en de voortdurende ontmenselijking van Palestijnen velen in wanhopige omstandigheden achtergelaten, waar niet-vreedzame methoden opduiken als gevolg van een langdurige, wrede bezetting.
Gaza wordt al 17 jaar belegerd en nu, bijna een jaar lang, zijn we getuige geweest van een op televisie uitgezonden genocide waarbij Israël, de bezettende macht, 70.000 ton bommen op Gaza liet vallen, wat de bombardementen van de Tweede Wereldoorlog overtrof, wat leidde tot de dood van meer dan 42.000 Palestijnen, waaronder 17.000 kinderen, en waarbij meer dan 909 hele families uit de burgerlijke registers werden gewist.
Bovendien zijn volgens het Oxfam-rapport negen van de tien Palestijnen in Gaza nu ontheemd, terwijl de internationale gemeenschap toekijkt zonder noemenswaardige actie.
Als Palestijnen hebben leiderschap en regering consequent gepleit voor vreedzame oplossingen en geweld afgewezen.
Ondanks de vele pijnlijke offers die Palestijnen hebben gebracht voor vrede, is het essentieel om de bredere historische context te begrijpen om bevooroordeelde interpretaties te voorkomen.
Bovendien hebben Palestijnen decennialang dubbele standaarden doorstaan, waarbij hun levens als minder waardevol worden behandeld dan die van anderen. Deze hypocrisie heeft een gevoel van wereldwijde onverschilligheid ten opzichte van hun lijden versterkt.
De huidige extremistische Israëlische regering heeft bij meerdere gelegenheden haar intentie uitgesproken om de Palestijnse aanwezigheid te elimineren.
Sinds 7 oktober hebben ze deze datum gebruikt als voorwendsel om een afschuwelijke genocide in Gaza te rechtvaardigen.
De pure vernietiging en het verlies van Palestijnse levens – hele families worden uitgewist – kunnen niet worden gerechtvaardigd door 7 oktober.
Gisteren nog voerden de Israëlische bezettingstroepen een luchtaanval uit op een café in Tulkarem op de Westelijke Jordaanoever, wat leidde tot een bloedbad waarbij meer dan 18 burgers omkwamen. Een uur later bombardeerden ze Libanon.
Deze aanvallen zijn geen geïsoleerde incidenten, maar eerder onderdeel van de bredere strategie van Israël om de regio te hervormen en te domineren in lijn met zijn koloniale ambities, onder het voorwendsel van “zelfverdediging en 7 oktober”.
Deze genocide heeft niet alleen historische records gebroken vanwege de omvang van de wreedheden, maar is ook gepaard gegaan met een systematische campagne om Palestijnse stemmen te delegitimeren.
Sinds 7 oktober heeft de bezettingsmacht zich beziggehouden met desinformatie en leugens, de wereldwijde perceptie gemanipuleerd en geprobeerd de waarheid van zijn misdaden te verdoezelen.
Bovendien zou de internationale gemeenschap zich ernstig zorgen moeten maken over Israëls schijnbare intentie om een bredere oorlog in de regio te veroorzaken.
Israëls agressieve acties tegen Libanon en Syrië die landen in de regio in oorlog slepen, kunnen niet worden verontschuldigd. Het weerspiegelt Israëls verlangen om de macht te versterken en de regio te hervormen om zijn koloniale belangen te dienen, in plaats van een echt recht op zelfverdediging.
De internationale gemeenschap moet deze acties erkennen voor wat ze zijn en Israël ter verantwoording roepen voordat het geweld zich verder verspreidt en elke hoop op vrede in de regio in gevaar brengt.
Een dergelijke escalatie zal niet leiden tot vrede; het zal het Midden-Oosten alleen maar verder destabiliseren.
Het is cruciaal dat de internationale gemeenschap begrijpt dat het bewapenen van een bezettingsmacht nooit vrede in de regio zal brengen.
De enige weg vooruit is dat alle verantwoordelijke actoren hun werk doen door Israël, de bezettende macht, ter verantwoording te roepen en te werken aan een rechtvaardige en vreedzame oplossing door VN-resoluties te implementeren, het koloniale regime te beëindigen en een onafhankelijke staat Palestina op te richten.
