Rijst is altijd een cruciaal gewas geweest voor de wereldvoedselvoorziening, en dat geldt zeker voor Suriname. Hoewel rijst oorspronkelijk uit Azië werd ingevoerd, begon de rijstteelt in Suriname rond 1890 toen Hindoestaanse immigranten op kleine schaal padie (ongepelde rijst) begonnen te verbouwen. De gemiddelde opbrengst per hectare ligt rond de 80 balen padie, wat neerkomt op ongeveer $2.000 per hectare. Dit betekent dat met een groei van twee seizoenen op 40.000 hectare, de geschatte exportwaarde ongeveer $80 miljoen per jaar bedraagt.
Een spannende ontwikkeling in de rijstteelt is de productie van rijst in zout water. Wetenschappers hebben in China rijstsoorten ontwikkeld die gedijen in zoute bodems, een doorbraak die aanzienlijk kan bijdragen aan de voedselvoorziening van het land. China heeft enorme stukken land, ongeveer 1 miljoen vierkante kilometer, waar niets verbouwd wordt vanwege het hoge zoutgehalte in de bodem. Zelfs als slechts een tiende van dit gebied wordt gebruikt voor rijstteelt, kan het 50 miljoen ton voedsel opleveren, genoeg om 200 miljoen mensen te voeden.
Deze zoutwaterrijstsoorten hebben tijdens tests indrukwekkende resultaten opgeleverd, met opbrengsten tussen de 6,5 en 9,3 ton per hectare. Bovendien blijken deze rijstsoorten resistent te zijn tegen plagen en rijker aan voedingsstoffen zoals calcium. Ondanks deze voordelen zijn er echter ook uitdagingen. De huidige kosten van €6,40 per kilo zijn bijna acht keer zo hoog als die van normale rijst. De verwachting is dat deze kosten zullen dalen naarmate de productie toeneemt, maar voor nu blijft de rijst te duur voor de meeste consumenten.
De innovaties in zoutwaterrijst bieden opmerkelijke mogelijkheden om
de voedselzekerheid te verbeteren, niet alleen voor China maar wereldwijd. Ondanks de huidige kostenbarrières, is het potentieel van deze technologie enorm en zou het een oplossing kunnen bieden voor regio’s met zoute bodems, mogelijk zelfs in Suriname. Het is een kwestie van tijd en verdere wetenschappelijke vooruitgang voordat deze doorbraken wijdverspreid en economisch haalbaar worden.
