Bij de recente verkiezingen in Suriname behaalden verschillende politieke partijen een verwaarloosbaar aantal stemmen, wat vragen oproept over hun bestaansrecht als politieke entiteiten. Hieronder staan de behaalde stemmen en de benodigde stemmen voor een 100% groei:
– Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA): 922 stemmen (vereist: 1.844)
– Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie (PALU): 820 stemmen (vereist: 1.640)
– STREI!: 700 stemmen (vereist: 1.400)
– Democratisch Alternatief ’91 (DA’91): 659 stemmen (vereist: 1.318)
– Volkspartij voor Vernieuwing en Democratie (VVD): 349 stemmen (vereist: 698)
– Sociaal Democratische Unie (SDU): 254 stemmen (vereist: 508)
– De Nieuwe Wind (DNW): 70 stemmen (vereist: 140)
Voor een 100% groei moeten deze partijen hun huidige stemtotaal verdubbelen, wat in de huidige politieke context praktisch onhaalbaar lijkt. Gezien hun marginale invloed doen deskundigen een opmerkelijk voorstel: deze partijen zouden meer impact kunnen hebben als activistische groepen.
In plaats van te opereren als politieke partijen, zouden ze zich kunnen concentreren op specifieke maatschappelijke en politieke kwesties. Als activistische groepen kunnen ze de publieke opinie beïnvloeden, de aandacht vestigen op dringende problemen en druk uitoefenen op grotere politieke partijen om beleidsveranderingen door te voeren. Dit zou hen in staat stellen om gerichter campagne te voeren, hun beperkte middelen efficiënter in te zetten en toch een waardevolle bijdrage te leveren aan het democratische proces.
Door een activistische rol te omarmen, kunnen deze groepen hun idealen en doelen beter verdedigen zonder verloren te gaan in de marges van de politieke arena. Activistische bewegingen hebben immers vaak meer flexibiliteit en kunnen daadwerkelijk veranderingen teweegbrengen op specifieke terreinen. Dit pragmatische alternatief biedt hen de mogelijkheid om toch invloedrijk te zijn en hun stem relevant te houden in de Surinaamse samenleving.
