Maatschappelijk werkster Cindy merkt op dat dezelfde producten in verschillende winkels sterk variërende prijzen hebben. Dit geldt niet alleen voor door de staat bepaalde basisgoederen, maar vooral voor andere producten die niet op de lijst voorkomen.
In tegenstelling tot wat Cindy dacht, vormen Chinese winkeliers geen kartel. Het probleem is dat als een product goedkoper is in het zuiden van het land, het voor iemand die in het noorden woont, niet rendabel is om speciaal naar het zuiden te reizen vanwege de hogere transportkosten.
De goedkoopste winkels moet men in de eigen buurt ontdekken, en vaak is dat wel mogelijk. Cindy benadrukt dat haar begrip van goedkoop relatief is, aangezien de voedselprijzen in haar land over de hele linie abnormaal hoog zijn.
Chinese supermarkteigenaren promoten hun winkels en producten niet met acties, wat vroeger wel gebeurde. Ze voelen de behoefte niet en besparen op elke cent. Dit leidt tot ongemak en verminderd vertrouwen in de prijzen en diensten.
Consumenten moeten daarom alert blijven op lokale prijsverschillen en aanbiedingen in hun directe omgeving, om zo goed mogelijk te profiteren van de beschikbare besparingen.
