De redactie van Dagblad Suriname vroeg een expert naar de realiteit van persvrijheid in de wereld. “Persvrijheid bestaat niet echt”, begint de expert. “Rijke en machtige landen bepalen jouw vrijheid en hoe ver je mag gaan.”
“Neem bijvoorbeeld Europa”, vervolgt hij. “Dit continent, dat bekendstaat om zijn hoogstaande democratie, verbood vanaf dag één van de Russische invasie in Oekraïne alle Russische kanalen voor haar bevolking. Zij mogen niet horen wat de Russen te vertellen hebben en kunnen geen eigen mening vormen.”
Omgekeerd zien we dat westerse kanalen in Rusland beperkt worden. In de Verenigde Staten zijn Russische kanalen ook verboden. Bovendien heeft Meta, onder druk van de VS-regering, Russische portals afgesloten op platforms als Facebook. Ook de Chinese TikTok heeft, uit angst voor het verliezen van hun vergunning binnen de VS, Russische content geblokkeerd.
“Een ander schrijnend voorbeeld is de Israëlische agressie in Gaza”, zegt de expert. “Er worden geen buitenlandse media toegelaten in dat gebied en er zijn binnen een jaar tijd ruim 170 journalisten vermoord. Al Jazeera, de grootste Arabische zender, is niet welkom in Israël en hun kantoor in Ramallah, bezet Palestijns gebied, werd binnengevallen en opgedragen te ontruimen.”
De expert wijst ook op China, waar de pers streng gecensureerd is. “De lijst gaat maar door”, zucht hij. “Het komt erop neer dat alleen machtige landen met een sterk leger kunnen dicteren wat wel en niet wordt bericht. Aan de voorkant prediken deze landen democratie, maar in feite zijn ze dictaturen met gedoseerde vrijheid. Burgers mogen geen kennis nemen van andere denkbeelden.”
Suriname
In Suriname hebben we een ruime vorm van vrijheid van meningsuiting. Toch lijkt het onbegrijpelijk waarom mensen snel beledigd zijn en roepen dat er geen vrijheid is. “Het kan zijn dat degenen die dat denken geen kennis hebben van de wereldwijde situatie”, concludeert de expert.
In deze complexe realiteit is het duidelijk dat persvrijheid vaak een illusie is, gereguleerd door de politieke en economische belangen van de machthebbers. Terwijl sommige landen proberen een façade van vrijheid en democratie te handhaven, laten de onderliggende praktijken weinig ruimte voor echte vrije expressie en meningsvorming.
