In principe mag ik geen “In Memoriam” schrijven van Wilfred Molly. Ik heb jaren stukken van hem in de pers gelezen, maar ik kende hem persoonlijk slechts enkele jaren. Een grote groep anderen kende hem langer en beter, en zou dat ook beter kunnen. Hij had qua leeftijd mijn vader kunnen zijn, waardoor anderen uit zijn tijd die eer voorbehouden zou moeten worden. Mijn idee om zijn heengaan ook te memoreren komt, vanwege het tijdsgewricht waarin hij heenging. Het was in een periode waarbij er veel bekende en prominente Surinamers zijn heengegaan zoals Werner Dutenhofer, Wil Axwijk en Roy van Aerde .
Zijn uitvaartceremonie was in alle stijl. Het mystieke ordewezen heeft hem in stijl uitgeleid en gaf daarbij ook anderen de ruimte om dat, gezien vanuit hun specifieke organisaties te doen. Het gebeurde op de wijze van Molly: Soms met een traan, maar ook meermalen met een lach. Journalist, sportman/fan, werknemer, werkgeverscoördinator Molly was in onze maatschappij breed gedragen. Ook de groep die afscheid van hem kwam nemen was breed . Naast de vele Transvalers, van piepjong tot zeer oud, waren er ook fans van andere clubs, en zelfs Robinhooders , in zijn jongere jaren gezworen vijanden van Transvaal. Onder hen de legendarische Robinhood spelers Siegfried Haltman, alias Sikki en doelman Nelis van Dorpel, alias Nela, die door de volle zaal met mij en vele anderen buiten het gebouw moesten staan. Allen hadden wij daar buiten staande de overtuiging een grote Surinamer ten grave te dragen. Wilfred Molly ging dus heen in een periode, waarin er meerdere bekende en breed gedragen Surinamers uit sterk uiteenlopende sectoren zijn heengegaan. We denken daarbij o.a. aan mensen als Wil Axwijk, Rene Cambridge, Sonny Ma A Jong,Ram Ragunath, Rene Kaiman,heer Bhairo, Roy van Aerde en Werner Dutenhofer. Deze mensen kenmerkten zich door hun hechte band met ons land, hun trouw aan hun beroep en daardoor hun onvoorwaardelijk nakomen van afspraken binnen hun sector, met degenen die zowel onder hen als boven hen geplaatst waren. Deze gedrevenheid en dit gevoel voor verantwoordelijkheid konden in deze tijd voor deze personen zelf tot persoonlijke spanningen leiden, die zich soms fysiek en soms geestelijk manifesteerden. Managers kunnen in deze tijd zwaar onder druk komen te staan. Het komt voor dat zij noodgedwongen samenwerken met personen en organisaties waarmee ze liever niet zouden willen samenwerken, maar omdat ze bijvoorbeeld nog een huis, een order, of zwaar materieel moeten aflossen, een project moeten afronden,een vergunning moeten krijgen, of omdat zij kinderen,andere verwanten of werknemers hebben die voor hun inkomen afhankelijk zijn van het samenwerkingsverband,moeten ze doorgaan, zelfs tegen hun zin. Het kan tot spanningen leiden die niet te zien zullen zijn bij mensen van het type “Fa a go, a sa go”, maar wel bij mensen die moreel en technisch hoogstaande waarden eropna houden. Molly was zeer kritisch als journalist en moreel een baken voor velen. Als bewust levende Surinamer liet hij zich niet meesleuren met de meningen van de meerderheid als die niet strookten met wat in zijn ogen het landsbelang was. Hij zag het graag anders gaan in dit land, en bezat een leeftijd om het onverbloemd neer te kunnen pennen. Hij kon zich heel erg ergeren aan onredelijke en onrechtvaardige situaties en relaties .
Wilfred Molly is er niet meer. Laten wij die nog enige tijd of nog veel tijd hier zullen doorbrengen, de juiste afwegingen maken, over onze wijze en onze mate van gedrevenheid tot het brengen van veranderingen en ommekeer. Laat delen van “Denkend Suriname” het tijdelijk gedwongen meelopen van organisaties en individuen met een voor hen anders gericht systeem niet voor allen zien als verraad aan het eigene, maar als een noodzakelijke periode tot overleving ,tot het moment van de omslag is bereikt of mede door hen is gecreëerd. In die tussentijd zullen daarbij “Denkers” door stress geen fysiek slachtoffer mogen worden van hun eigen niet altijd controleerbare ergernis. Als Denkers speelt men daarmee de “Niet-Denkers” in de kaart. De democratie geeft op meerdere momenten en met meerdere middelen de ruimte om veranderingen op gang te krijgen, niet als individu, maar collectief. Laat de Denkers daarom ook kritisch en proactief naar die momenten vooruitkijken.
Ik besluit daarom dit “In Memoriam” met een tekst die Wilfred Molly in een van zijn persbijdragen onder de naam “Verrekijker” ergens in 2012 gebruikte ter afsluiting. Hij stelde toen: “Bij verkiezingen moet men niet slechts letten op het aantal koppen dat op een partij heeft gestemd, maar ook op wat er in die koppen zit ”. Moge het Wilfred Molly gegeven zijn, om samen met al die andere grote Surinamers, die ons recentelijk zijn voorgegaan , in vrede te rusten. ………………………………..
DRS.E.G.MONSELS
