Een deel van de Surinaamse media is in de ban van de vermeende verwijdering van hun artikelen door Facebook, onderdeel van het bedrijf Meta. Ze zoeken de schuld bij derden die hen volgens hen onterecht ‘massaal’ aanklagen bij het sociale mediaplatform. Deze mediakanalen beweren dat er pogingen worden ondernomen om de publieke opinie negatief te beïnvloeden ten opzichte van prominenten, politici, politieke partijen, bedrijven en nieuwskanalen. Ze vinden dat de regering moet ingrijpen om dit fenomeen te stuiten.
Facebook wordt gebruikt en regelmatig misbruikt voor politieke doeleinden. Het fungeert als een krachtig platform voor de verspreiding van informatie, maar ook van desinformatie. Dit platform heeft een reikwijdte en invloed die bijna ongeëvenaard is, en wordt daarom door verschillende groeperingen gebruikt om politieke agenda’s te bevorderen, zowel positief als negatief.
Verschillende landen hebben Facebook-accounts en zelfs gehele nieuwsplatformen op dit sociale mediaplatform verbannen. Een prominent voorbeeld is China, dat sinds 2009 Facebook blokkeert vanwege bezorgdheid over staatsveiligheid en controle van informatie. Rusland en Iran hebben eveneens maatregelen genomen om de toegang tot Facebook te beperken of te blokkeren, met de redenering dat deze platforms een bedreiging vormen voor nationale veiligheid en sociale stabiliteit.
Facebook heeft Russische staatsmedia op haar platforms verbannen.
Het beleid van Facebook om content te modereren brengt ook risico’s met zich mee, zoals het schenden van de vrijheid van meningsuiting. Dit dilemma wordt nog gecompliceerder wanneer overheden de moderatie-instrumenten van sociale mediaplatforms voor politieke doeleinden proberen te benutten. Denk aan de tijdelijke verbanning van de voormalige president Donald Trump van Facebook wegens opruiing.
Wat kan men doen tegen dit fenomeen?
Ten eerste moeten mediakanalen transparant zijn over de redenen waarom hun content wordt verwijderd. Het implementeren van strengere, transparante richtlijnen voor contentmoderatie kan helpen de legitimiteit van dergelijke maatregelen te waarborgen. Daarnaast kunnen overheden wetgeving ontwikkelen die de moderatieprocedures van sociale mediaplatforms reguleert, zonder de vrijheid van meningsuiting te schenden.
Internationale samenwerking kan de norm worden voor het bestrijden van desinformatie en het bevorderen van democratische waarden. Landen zoals Duitsland hebben al strenge wetten ingevoerd tegen haatzaaiende uitlatingen en desinformatie, waaruit blijkt dat effectieve regulering mogelijk is zonder de fundamentele rechten te schaden.
Het benutten van educatieve programma’s om mediageletterdheid te bevorderen is eveneens cruciaal. Gebruikers die beter begrijpen hoe informatie gemanipuleerd kan worden, zijn beter uitgerust om feit van fictie te onderscheiden.
Conclusie, terwijl Facebook zowel een krachtig hulpmiddel als een potentieel wapen is, ligt de verantwoordelijkheid voor een evenwichtige aanpak bij zowel de platformbeheerder als de overheid. Transparantie, regelgeving en educatie moeten hand in hand gaan om de integriteit van informatie te waarborgen en politieke manipulatie te minimaliseren.
