De laatste jaren gaan ontevreden mensen steeds vaker de straat op om te protesteren tegen regels, voor regels, met elkaar of tegen elkaar. Op deze manier hopen mensen een verandering in de samenleving te bewerkstelligen. Protest is het uitdrukken van negatieve gevoelens omtrent bepaalde politieke of maatschappelijke problemen. Er is wereldwijd een trend gaande van protestacties. Het is rumoerig in de wereld. Mensen gaan de straat op om te protesteren en elk heeft hier zijn eigen reden voor. Bijvoorbeeld in Hongkong is de grens bereikt van wat jongeren in China slikken als het gaat om inperking van vrijheid door de overheid. De dood van George Floyd in Amerika was een katalysator in de al jaren oude strijd tegen institutioneel racisme en politiegeweld. En Pegida, dat is overgewaaid vanuit Duitsland, is een beweging tegen de islamisering van Europa die regelmatig op straat te vinden is. En klimaatverandering komt steeds dichterbij, wat gepaard gaat met een gevoel van onmacht en wanhoop. Gevestigde taboes worden steeds meer aangevochten.
Protesten kunnen deel uitmaken van een grotere beweging, zoals Occupy tijdens de financiële crisis waarin demonstranten protesteerden tegen de groeiende economische kloof, en de gele hesjes, die hun woede uitten over de kloof tussen burger en regering. Er zijn ook vaker protesten tegen corrupte leiders. Internet en sociale media vormen hier een krachtig platform om snel grote groepen mensen te bereiken en tot actie aan te zetten. Bovendien zien we live hoe protesten over de hele wereld verlopen waardoor het makkelijker wordt om kritisch te zijn op je eigen omgeving. De toename van filmopnames heeft ook weer invloed op de manier waarop protesten worden vormgegeven.
Ook in Suriname zijn er de laatste tijd veel protestacties. Maar dit zijn geen normale protestacties. Het lijkt meer op een politieke stunt. Bij de vorige regering was hetzelfde beeld te zien, namelijk men wacht tot de verkiezingen naderen en gaat dan de straat op om te protesteren, geld te eisen, vakbonden die zich plots roeren. Dit alles met het doel om de mensen een beeld voor te spiegelen van kijk hoe slecht deze regering het doet. Stem deze regering weg. Deze stunt heeft gewerkt bij de vorige regering. De mensen hebben zich laten beïnvloeden. En nu probeert een kleine groep dezelfde politieke stunt uit te halen. Een van de mannen ging zelfs op de racistische toer door in de microfoon te verkondigen dat als het ging om de padie boeren dat de president wel naar buiten zou komen. Maar nu het gaat om een groep creolen, komt hij niet naar buiten. De journalist met de microfoon in de hand heeft duidelijk ook niet de juiste aanpak bewerkstelligd. Een goede journalist gaat hier direct op in en wijst de man op zijn onvolwassen en racistische gedrag. Maar deze journalist liet de man maar praten en racisme aanwakkeren. Hij is misschien onervaren.
Demonstreren is een mensenrecht en geldt voor iedereen, of je het nou met de boodschap eens bent of niet. Het vormt een van de fundamenten van de democratische rechtsstaat. De vraag rijst of deze groep de juiste weg heeft bewandeld. Hebben ze een petitie ingediend met het verzoek om met de president over hun probleem te spreken of zijn ze de straat opgegaan om kabaal te maken en te eisen dat de president naar buiten moet komen. Dit laatste getuigt namelijk niet van fatsoen. Als het je echt te doen is om een oplossing voor je probleem te krijgen, vraag je netjes een gesprek aan. Velen hebben in de afgelopen jaren petities ingediend en zijn netjes aangehoord. Maar als het een politieke stunt is met als doel opruiing, dan interesseert de oplossing je niet. Voor elke verkiezing worden er vele smerige verkiezingsstunt uitgehaald, dus kunnen we ervan uitgaan dat dit ook valt onder de noemer politieke stunt en het negeren. Toch moet men er rekening mee houden dat er altijd mensen zullen zijn die zich hierdoor zullen laten beïnvloeden. En dat zal de sfeer in de samenleving geen goed doen.
Ons land is gelukkig nog een democratie. Mensen mogen van hun democratisch recht gebruikmaken om te protesteren. Maar het gevaar bestaat dat dezezelfde mensen er met hun gedrag voor zullen zorgen dat dat democratische recht wordt afgepakt. Kijk bijvoorbeeld naar landen waar overheden het internet censureren of afsluiten. Zo wordt in Wit-Rusland een online portal voor mensenrechten geblokkeerd en in China staat het internetcensuur, bekend als The Great Firewall of China: er is onder andere geen Facebook, YouTube en Twitter mogelijk. In Rusland bepaalt Poetin welk nieuws naar buiten komt.
Laten we in Suriname dankbaar zijn dat ons democratisch recht nog wordt gerespecteerd. Lopen schreeuwen is gemakkelijk, maar communiceren en zelf aanpakken is veel moeilijker.
Als een paar herrieschoppers met politieke stunts het land kapot willen maken, is dat hun verantwoordelijkheid. Maar als jij je als burger daardoor laat beïnvloeden, wordt het jouw verantwoordelijkheid. Dus mensen wees wijs!
“The activist is not the man who says the river is dirty.
The activist is the man who cleans up the river”
Josta Vaseur
