Onlangs vond ik mezelf op een feest, tegenover een man die de schuilnaam Imro draagt. Het gesprek raakte al snel de politiek, een onderwerp dat in Suriname altijd beladen is. Imro, met een vastberaden blik, deelde zijn berekeningen. Hij gelooft stellig dat zijn geliefde VHP zetels zal verliezen.
Nieuwsgierig vroeg ik hem of hij vond dat het goed ging met hem en zijn bedrijf onder het huidige beleid. Er volgde een pijnlijke stilte, gevuld met emotie en innerlijke strijd. “Mijn familie zal tot de dood op de VHP blijven stemmen’, zei hij uiteindelijk zachtjes, met een mengeling van trots en wanhoop.
Hij gaf toe dat het slecht gaat, zowel economisch als persoonlijk. Toch is zijn loyaliteit aan de VHP onwankelbaar.
Deze partij biedt hem een gevoel van veiligheid en continuïteit, ondanks de tegenslagen die hij ondervindt.
Het zou zinloos zijn om Imro te overtuigen om anders te denken. De politieke trouw van zijn familie is bijna heilig, een traditie die sinds generaties wordt doorgegeven. Zijn ouders stemden altijd VHP, en die lijn zet hij voort, vastberaden en trouw.
Met een zwaar gemoed verliet ik het feest, diep onder de indruk van Imro’s onverzettelijke loyaliteit aan de VHP. Zijn verhaal sprak boekdelen over de diepte van politieke overtuigingen en de offers die mensen soms brengen voor hun principes.
Ambrosio Pinas
