Welkom bij het nieuwste hoofdstuk in de Sketchenboek van Surinaamse Politiek! De huidige regering beloofde met veel bombarie Suriname uit zijn isolement te halen. De redder? Nederland en de vaccinerende magie van de diaspora uit Europa. Helaas, de grote illusie van economische en politieke redding was net zo echt als een eenhoorn op een skateboard.
Misschien heeft iemand vergeten te melden, dat het ‘isolement’ meer te maken had met het feit dat niemand zaken wilde doen met een land zo stabiel als een wankele domino-rij. De economische magiërs beloofden hordes investeerders op de drempel, met dikke portemonnees en knappe koppen in hun koffers. De ironische clou? De cash-rijkdom van onze Europese diaspora zat waarschijnlijk nog steeds knus onder matrassen in plaats van in Surinaamse banken.
Fast forward naar het heden: het FDI-rapport van de VN Economische Commissie voor Latijns-Amerika en het Caribisch Gebied schetst een pijnlijk hilarisch beeld. Suriname op het podium als de dorpsgek van FDI-succesverhalen met een *negatieve* instroom van -54 miljoen dollar in 2023. Als je dacht dat onze overheidsfunctionarissen de creatieve capaciteiten hadden om Pokémon te vangen, dan heb je het fout. De enige vangst? Voortvluchtige ambtenaren met een talent voor verdwijntrucs.
En om het vurige bijgeloof af te maken, blijven onze diaspora poortwachters in hun Europese cocon, soms een zorgpakketje sturend, vol nostalgie maar leeg aan echte investeringen. De economische droom? Een luchtkasteel gebouwd op aanbiedingen en diaspora dromen. Ach, de magie van politiek theater!
