Het is fascinerend om te zien dat duizenden Surinamers zich voorbereiden op vakanties, terwijl de benzine- en voedselprijzen torenhoog zijn. Vooral de keuze om naar het buitenland, met name Nederland, te reizen is opmerkelijk.
Suriname bevindt zich momenteel in een diepe economische crisis met een torenhoge inflatie die de kosten van levensonderhoud aanzienlijk heeft verhoogd. Desondanks blijven veel Surinamers vastberaden om te reizen, ook al betekent dit dat ze elders in hun dagelijks leven moeten bezuinigen. Dit roept de vraag op: waarom?
Een belangrijke reden is dat de Covid-pandemie iedereen herinnert heeft aan de onzekerheid van het leven. Mensen willen prioriteit geven aan tijd doorbrengen met dierbaren en het opdoen van nieuwe ervaringen. De psychologische impact van lockdowns, reisbeperkingen en sociale isolatie heeft een enorme behoefte aan persoonlijke vrijheid en avontuur gecreëerd.
Daarnaast kan men speculeren dat reizen naar het buitenland vaak wordt gezien als een ontsnapping of pauze van de zware realiteit thuis. Voor veel mensen lijkt dit een noodzakelijke investering in hun geestelijke gezondheid en welzijn, een manier om even te ontsnappen aan de financiële en sociale druk van het dagelijks leven.
Een andere factor is dat familiebanden en sociale kringen een dominante rol spelen in de beslissing om te reizen. Voor Surinamers met familie in Nederland, bijvoorbeeld, kan het verlangen om herenigd te worden sterker zijn dan de financiële beperkingen die ze thuis ervaren.
Het is duidelijk dat, ongeacht de economische lasten, de wil om te reizen en nieuwe ervaringen op te doen een diepgewortelde menselijke behoefte blijft. Terwijl het rationeel gezien onverstandig lijkt om te reizen te midden van financiële moeilijkheden, is het emotionele verlangen naar verbinding, vrijheid en avontuur wat velen drijft om deze beslissingen toch te nemen.
In een wereld waar de dagelijkse sleur vaak zwaar kan wegen, biedt reizen een glimp van hoop en vreugde die elke opoffering waard lijkt te zijn.
