De Surinaamse politiek is een schouwspel waarvan de acteurs over het algemeen de minst deugdzame burgers van het land zijn. Het minst deugdzaam en dus waardeloos, omdat een droom voor Suriname ontbreekt. Ook bij de nieuwe betreders van de politieke arena ontbreekt de droom, eigenlijk het meest, zoals bij 597 Netwerken.
Twee van de minst visieloze politici die al jarenlang in de politiek van Suriname meedraaien met zware verantwoordelijkheden waarvoor ze totaal niet voorbestemd en berekend zijn, zijn de huidige voorzitters van de ABOP en de PL. Deze twee heren doen er alles aan om alle moraal, ethiek en fatsoen die er nog zou zijn in de Surinaamse politiek en in hun buurt, kapot te slaan. Het zijn politici met elk 2 linkerhanden. Deze twee politieke partijvoorzitters zijn geen voorbeelden die je met trots zou kunnen presenteren aan een internationaal publiek of ergens op een universiteit. Integendeel, je moet ze ergens ver wegzetten zodat ze niet zichtbaar of hoorbaar zijn voor internationaal publiek. Want het schijnt dat het hun levensdoel is om Suriname te schande te zetten met gedrag dat de goedkeuring van de nette Surinaamse burger niet kan wegdragen. Elk van deze twee politici op zich is een ramp voor de jeugd van Suriname en als ze een pact sluiten is die regering gedoemd te mislukken. Dat hebben we dus in deze regeerperiode meegemaakt.
Het pact van de PL en de ABOP heeft geen ideologie en geen droom voor Suriname. Het is een pact dat als doel heeft Suriname leeg te zuigen en kruimels af te staan aan aanhangsels in de periferie. Wanneer zo een pact wordt gesloten, dan mag de jeugd een aantal jaren achteruitgang van Suriname bijschrijven. Wanneer zo een immoreel huwelijk, dat eerder neerkomt op politieke prostitutie, om de woorden van de geestelijke en voormalige DOE-voorzitter te gebruiken, strandt, dan moeten de burgers van Suriname een kruis slaan. Het is een stuk zegen van God en dan zijn dus gebeden van het collectief gehoord. Maar op zich zijn deze politici dus een ramp.
Het kapot gaan van een duivels huwelijk betekent nog niet dat geen andere partner- schappen kunnen worden gesloten die als een blok gaan hangen aan de nek van Moeder Suriname. De collectieve Surinaamse cultuur, geschiedenis en overtuiging, is echter niet zuinig geweest in het baren van politieke misbaksels.
Het is te betreuren dat de Surinaamse politiek lijdt aan zware armoede. Maar het is geen verrassing of vreemd. We zien op dit moment een heel zware periode voor de kiezers van Suriname op weg naar mei 2025. Het is een koek van eigen deeg.
We hebben een polarisatie tussen links en rechts. Het midden is verwaarloosbaar door grappenmakers die zich aandienen als alternatief. We zien dat personen die een hekel hebben aan politiek en bestuur, zich opwerpen als alternatief voor bestuur en politiek. De kleine groep kritische kiezers die wil kiezen voor politieke leiders met karakter, zal al gauw braak terrein zien. Het heeft dus alles bij elkaar genomen zwaar geschort aan de Surinaamse opvoeding. Er worden niet massaal burgers opgevoed die het land nuttig kunnen zijn. Zelfs de grootste haters van Nederland, bijvoorbeeld de politici uit de NDP, parkeren hun kinderen in Nederland. Dat betekent dus dat ze geen vertrouwen hebben in hun eigen kunnen als bestuurder en als politicus. Ze weten dus op voorhand dat ze er niets van zullen kunnen bakken, ze weten dat ze er een puinhoop van zullen maken.
We zien foto’s opduiken van mensen die Nederland de hele tijd uitschelden, maar op vakantie zijn in Holland. Daarvoor hebben ze eerst het gehate land gebedeld om een visum. En zaten ze keurig in de wachtkamer met hun mond keurig op slot. Wat we dus eigenlijk zien zijn karakterloze figuren in de politiek, maar ook op straat in zijn algemeenheid. Misbaksels zijn het gemiddelde wat er wordt gegenereerd in het land.
We zien ook dat het Surinaamse karakter zodanig ingesteld is, dat ze zich geen voorstelling meer kan maken van grote zaken in Suriname. Zo zou de huidige generatie zich geen voorstelling kunnen maken van een stuwdam die in de jaren ’60 is opgezet. We hebben die mentaliteit aan het werk gezien in de media en ook op de social media toen een ondernemer met een track record het idee opperde dat hij bereid was te investeren in een internationale luchthaven ergens in het stedelijk gebied. Toen de man de International Mall of Suriname bouwde werd het gal door een collectief van doemdenkers op hem gespuugd. Dezelfde mensen rennen nu naar de plek om foto’s te maken en het op social media te posten.
De huidige generatie, waaronder de bejaarde, de uitgebluste en de zogenaamd jonge politici kunnen zich niets groots en goed voorstellen voor Suriname. Ze zijn gewend aan afbraak en afval. Dat komt door politici als de twee partijvoorzitters die uit elkaar zijn gegaan. Het is in principe een grote verspilling om een ruimte te besteden aan karakterloze politici. Liever zou men dat besteden aan ondernemers die door eerlijk werk iets moois hebben opgezet of burgers die prachtig sociaal werk doen bijvoorbeeld in de buurt en in de sport of met jongeren.
Hier zijn wij van oordeel dat Suriname minder aandacht moet besteden aan waardeloze figuren en dat in mei 2025 geen politieke ondersteuning moet worden gegeven aan karakterloze of visieloze politici. Als die er niet zijn, dan zijn ze er gewoon niet en dan valt er niet veel te kleuren. Dan nog moet de kiezer naar de stembus gaan en een statement maken…en dat kan wel degelijk. Het zou zelfs het wereldnieuws kunnen halen.
