‘De Staat is zelf schuldig aan de hoge salariëring van de Staatsolie-directeur. De Staat is er debet aan dat de directeur een salaris krijgt dat vier maal het salaris van de president is’, zegt politiek analist Hardeo Ramadhin desgevraagd aan Dagblad Suriname. De algemeen directeur van Staatsolie heeft een jaarinkomen van meer dan SRD 2 miljoen. Het jaarsalaris van de president is ruim SRD 555.000. De politiek analist betitelt de astronomisch hoge bedragen als een ‘vreemde zaak’. Vooral gelet op het feit dat de Staat de grootste aandeelhouder is. De president-commissaris die aan het hoofd staat van de raad van commissarissen is een vertegenwoordiger van de regering. Verder hebben vertegenwoordigers van de verschillende partijen zitting in de raad van commissarissen.
‘Het is de rvc die alle in- en uitgaven controleert en daarvan rapportages moet uitbrengen aan de aandeelhouder, waarvan de Staat de grootste is. Dus de Staat heeft het zelf in de hand gewerkt dat de salaris van de directeur zo hoog is komen te liggen. Het is niet de directeur die zijn eigen salaris bepaalt.’ Voor Ramadhin is het geheel onbegrijpelijk dat hoewel het parastataal bedrijf bijkans 30 jaren bestaat, door de huidige regering wordt beweerd dat het heel moeilijk is om aan informatie te komen betreffende de zaken die daar plaatsvinden. ‘Het bedrijf heeft toch jaren alles gerapporteerd aan de Staat.’
De politiek analist onderkent dat het bedrijf de laatste jaren forse winsten heeft geboekt en dat het salaris van de directeur middels het bijkomen van allerlei toelagen heel hoog is opgeklommen. ‘Maar het is niet gebruik dat de president qua salaris een kleine jongen is ten opzichte van de directeur van een parastataal bedrijf. En we kunnen ook niet op de nek van de Staatsolie-directeur gaan springen.’
Ramadhin benadrukt dat het parlement meerdere malen om salarissen van de parastatale bedrijven heeft gevraagd, zonder erbij stil te staan dat parlementsleden het maximum aan schadeloosstelling krijgen die gelijkgesteld is aan die van de onderdirecteur van een departement. Met al die toelagen erbij loopt deze op tot bruto SRD 14.000. ‘Dus wanneer je eenmaal gekozen bent als volksvertegenwoordiger, toucheer je deze hoge salariëring, ongeacht je scholing.’ De schadeloosstelling wordt door Ramadhin benadrukt als ‘te hoog voor een ontwikkelingsland als Suriname’. ‘Het wordt tijd dat we hierover een discussie gaan voeren. Want ongeacht hun opleiding verdienen de parlementariërs zo veel.’
Asha Bhagwat
