“Enkele studenten hebben hun examenresultaten al binnen, maar als ouder is het heel erg dat je niets kan doen om je kind te trakteren. Tijdens het hele studieproces maak je als ouder vaak een belofte: als je je best doet en ver gaat, kan je dit krijgen of doen. Maar als je dat niet kan nakomen na zo’n goed resultaat, geeft het ook een ander beeld”, zegt Pieter, een kleine ondernemer en vader van twee kinderen, die recent zijn geslaagd, tegenover Dagblad Suriname.
Voor Pieter is het heel pijnlijk dat hij als ouder niet veel kan doen voor zijn kinderen. In ieder geval begrijpt zijn dochter de situatie wel, maar zijn zoon neemt het een beetje zwaar op. “Ik kan helemaal niets doen dan werknemers uitbetalen en mijn bedrijf draaiend proberen te houden. Het ergste van de zaak is, dat ik niet het volledige bedrag van de huur heb afgestaan, maar slechts de helft. Mijn kast is leeg, groenten en voorraad voor het huis heb ik ook niet kunnen kopen. Het is heel stresserend als ouder om zo te zitten”, zegt hij verder.
Volgens Pieter is het ook niet goed om steeds dingen aan kinderen te beloven en dit niet na te komen. “Soms denken wij ook niet echt na, maar je wekt wat bij de kinderen op en dat is helemaal geen goed voorbeeld. Een keer je belofte niet nakomen kan gebeuren, maar herhaaldelijk is geen goed voorbeeld. Aan het eind neemt een kind alles over wat de ouders doen, ook al is het goed of slecht. Maar, zolang de ouders het doen, zien ze het ook als normaal”, aldus Pieter.
Een andere ouder die van het werk komt, geeft aan dat zij drie kinderen heeft, waarvan twee op de MULO en één op de lagere school. “Mijn twee dochters gaan het halen na al hun prestaties de afgelopen periode en mijn jongste dochter gaat naar de derde klas. Er zijn dus vier vrouwen in huis en een man en het gaat niet makkelijk. Ik vind het ook jammer dat ik niets extra voor mijn kinderen ga kunnen doen”, zegt de vrouw. Zij geeft aan, dat haar twee dochters vooral hard hun best hebben gedaan op school en thuis. “Ik werk op twee plekken en mijn man is pas in de avond thuis. Mijn twee dochters zijn als het ware de voorbeeldfiguren voor hun zusje. Ik vind het heel jammer dat ik niets voor hen kan doen. Ondanks dat ik op twee plekken werk en ik ook nog vakantiegeld krijg, komt het niet goed uit. Mijn salaris dekt de vaste lasten, aflossing van mijn auto en daaruit koop ik voeding of voorraad voor het huishouden.”
“Mijn man zorgt voor het huis, de huur en de vervoerkosten voor de kinderen. Daarnaast proberen wij samen de resterende dingen te doen. Nu al moet je ook denken aan het kopen van schoolbenodigdheden voor het nieuwe schooljaar. Het ergste van de zaak is, dat wij als ouders ons droomhuis niet eens kunnen realiseren. Ons perceel staat met een fundering, maar daar kan nog niets gedaan worden. Ik dacht eraan om te planten, maar de tijd heb ik ook niet. Ik hoop echt dat er betere dagen komen. Het belangrijkste is dat wij tenminste alles dat van belang is voor onze kinderen kunnen doen. Van het jaar loopt het anders, maar ik denk dat wij eind van het jaar toch iets leuks voor hen kunnen doen”, benadrukt de moeder.
TM
