“Onlangs hoorde ik Ramon Abrahams van de NDP opnieuw zijn oude retoriek uitspuwen: “Wij worden uitgebuit door het buitenland!” Serieus, deze man moet een abonnement hebben op de ‘Politieke Clichés van de Eeuw’-nieuwsbrief.” Volgens Ricardo, onze onmiskenbare politicoloog, probeert Abrahams hiermee de NDP wit te wassen van de omvangrijke ravage die ze tussen 2010 en 2020 hebben aangericht.
Het is net alsof ze een kat in het nauw zaten en nu proberen anderen de schuld te geven voor de rotzooi die ze zelf hebben gemaakt. Typisch NDP, altijd een vijand creëren om het eigen falen te verhullen.
Kun je je voorstellen hoe een NDP’er lacht terwijl hij hoort hoe iemand, die hij zelf onlangs op de politieke slachtbank heeft gelegd, uitlegt hoe hij zijn ‘rijkdommen’ heeft vergaard? Het is als luisteren naar een bankrover die geamuseerd toekijkt hoe de politie hintjes zoekt over waar de buit is verborgen, terwijl hij zelf op een bed van bankbiljetten ligt.
De NDP-bijeenkomsten lijken meer op collectieve politieke rouwsessies van wanhoop. Ze willen het volk redden dat ze zelf hebben verarmd. Ze willen de rijkdommen beschermen die ze zelf hebben toegeëigend. Echt, is het een politieke partij of een absurd theaterstuk? Natuurlijk hebben ze een doelwit: een goedgelovige groep die te druk is met hun eigen leven om door de rookgordijnen van de NDP heen te kijken.
Ondertussen staat de huidige regering, met intern gekibbel dat je zou verwachten in een realityshow, erbij en kijkt ernaar. De VHP, met haar economisch verantwoorde verhalen, vindt geen weerklank bij het arme deel van de bevolking.
Geen wonder dat mensen, die geen verbetering in hun leven zien, overwegen om opnieuw voor een partij te kiezen die de horrorpolitiek bestiert. En tegen de tijd dat ze beseffen wat er gebeurt, is het alweer veel te laat… voor de zoveelste keer.
