In Suriname gaan de politieke beunhazen binnen een uur na het bij benadering bekend worden van de verkiezingsresultaten, in het holst van de nacht, om de tafel om Suriname en zijn rijkdommen onderling voor de komende 5 jaar te verdelen. Daarbij wordt dan duidelijk wat de voormalige partijvoorzitter Carl Breeveld ooit bedoelde met de uitdrukking ‘politieke prostitutie’ in augustus 2014, bijna 10 jaar terug. Tijdens deze uren is elke politieke hoer in Suriname bereid om met elke andere beroepsgenoot het bed in te duiken. Het is een orgie van de grootste politieke hoeren onderling, de enige klanten die te bedenken valt zijn de partijsponsors. Binnen 3 dagen is de Surinaamse coalitie dan bekend, een bijeenraapsel van politieke prostituees die doorgaans wat overheidsbeleid en regeerfilosfie niets met elkaar gemeen hebben. Het enige wat ze met elkaar gemeen hebben is dat ze politieke hoeren zijn: dat ze zelfs hun moeder bereid zijn te verkopen om de Surinaamse regering te vormen en gezamenlijk het land en zijn volk te beroven en leeg te plunderen. En dat ze 5 jaar lang samen de boel zullen bedonderen en elkaar vooral met hun eigen smerigheid met rust zullen laten. Leef en laat leven is dan het motto.
De uitkomst is soms een regering binnen een regering of parallelle regeringen naast elkaar. Het Surinaamse volk komt dan na een week met beide benen weer op de grond. De maag knort, de fles palm is leeg en gevuld met thee zonder suiker en de partijtruien beginnen dan de gaten te vertonen, immers ze hebben hun uitwerking al gehad. De bussen waarin men vervoerd is naar allerlei massameetings, is netjes overgegaan tot de orde van de dag. Ze zijn aan de bushalte om de minder gefortuneerde Surinamer naar huis te rijden en naar het werk waar men een hongerloon verdient.
Hoe anders gaan de politieke hoeren om in Nederland met het verkiezingsresultaat. Daar lijkt het niet op een feest maar een staking van de politieke prostituees. In Nederland hebben de beroepsgenoten enkele principes, het zijn de hogere klasse van de politieke prostituees. In Suriname zijn het politieke hoeren vakgenoten van de laagste orde. Het resultaat van de hoerigheid en laagheid in Suriname is te merken aan de stand van zaken in Suriname. Suriname is een rijk land, met rijke politici en ondernemers die in DNA wetten maken voor hun eigen belang. Suriname is een land arm aan staatsmannen en politici van kaliber, een land van cultuurbarbaren, die alles wat mooi is voor Suriname torpederen.
Suriname is een land rijk aan arme sloebers. Verantwoordelijk voor alles is niet de politieke prostituee, maar de opvoeding van die schaamteloze persoon. Dat vindt plaats in de normale Surinaamse gezinnen van alledag, waar geleerd wordt om wanneer het zover is en het jouw beurt is, je slag te slaan en familie en vrienden niet te vergeten. De politieke prostituees en rovers worden aan de basis gemaakt, ze belanden bovenaan en gaan dan in hun beroep.
In Nederland zijn de vervroegde Tweede Kamerverkiezing gehouden op 22 november 2023. De regering is beëdigd gisteren, na 7 maanden en 2 weken. In Suriname heeft de kiezer na 7 maanden en 2 weken al ontdekt dat ze weer een grote fout hebben gemaakt en zich van achteren hebben laten beetnemen door liegende en bedriegende politici. Men heeft zich laten beetnemen door mooie lange zinnen die lijken te komen uit een welwillende intelligente hoofd, of juist door stratimangs en goede dansers.
In Suriname zijn na 7 dagen en 2 weken alle maskers van de gezichten afgebladerd en dan komen de lange tongen en hoektanden van onze familieleden naar buiten. Het bloed druipt dan al van de lippen. Opmerkelijk is dat in de meer dan 7 maanden in Nederland niets stopt. Binnen de ambtenarij zitten er deskundigen die ongeacht de regeringswisseling de boel draaiende houden. In Suriname zit het ambtenarenappraat juist vol met nietsnutters en leeghoofden aan het stuur, dus na 7 maanden zouden we bezig zijn het gevolg van een ingetreden hongersnood te evalueren.
Het is wel een wereld van verschil, van gemanierd zijn en ongemanierd zijn, van waardevol willen zijn en van geboren misbaksels en nietsnutters die alles wat nog goed is, kapot maken met hun krabita anu’s.
Het gevolg van de politieke wanprestatie en crime is dat enkele tonnen gelukszoekers inmiddels zich in Nederland voornamelijk hebben gevestigd, om daar te profiteren van de orde, rust en welvaart waaraan de autochtone witte Nederlander heeft gebouwd. En van daaruit probeert men dan nog te zuigen aan de al platter geworden bobi van Mama Srananman.
Als diaspora wil men dan hier zogenaamd de economie helpen, maar niets van onze familie is gratis. Het gaat om keiharde business, om dure consultants en diensten.
In Nederland houdt men zich gedeisd, geen greintje kritiek op de Nederlandse regering of het koningshuis. Sommigen gaan niet eens naar de stembus en volgen eerder Surinaams dan Nederlands nieuws. Een visum kopen is al een probleem, dan gaat men liever een PSA kaart aanvragen.
In elk geval is er een mooie regeringscoalitie aan het roer in Nederland. Dat is een regering die zal ‘heersen’ ook over onze familie overzee. Wat men van niet-christenen en bruine mensen vindt is al bekend, onze mensen zijn dus gewaarschuwd, maar zo een vaart zal het allemaal niet nemen wordt gezegd.
