In Suriname is het voor vrouwen toegestaan hun eigen achternaam te behouden na het huwelijk. Het overnemen van de achternaam van de echtgenoot wordt gezien als een optie, geen verplichting. Diploma’s en formele documenten blijven altijd onder de originele naam staan, en ook in paspoorten wordt de eigen naam vermeld met slechts een aantekening van “gehuwd met”.
De term “meisjesnaam” wordt door sommigen als ongepast gezien, omdat het impliciet een onderscheid maakt dat niet hetzelfde geldt voor mannen; het is simpelweg hun naam.
In Japan daarentegen gelden andere regels. Japan is het enige land ter wereld dat getrouwde paren verplicht om een gezamenlijke achternaam aan te nemen, wat vaak betekent dat vrouwen hun oorspronkelijke achternaam moeten opgeven. Sinds 1975 bestaat deze wet, en ze wordt bekritiseerd vanwege de nadelige effecten op de identiteit van vrouwen en de versterking van genderongelijkheid. Ondanks de groeiende beweging voor de legalisering van dubbele achternamen blijft Japan vasthouden aan deze tradities.
Druk van internationale organisaties, zoals de Verenigde Naties, evenals nationale acties, hebben tot op heden weinig verandering gebracht. Een recente peiling toont aan dat 61% van de Japanners nu de optie voor dubbele achternamen steunt, wat wijst op een veranderende publieke opinie. Sinds de jaren 2010 zijn er rechtszaken geweest die de grondwettelijkheid van de wet betwisten, maar in 2021 bevestigde het Hooggerechtshof opnieuw dat de wet blijft staan.
Ondanks dat de overheid stappen heeft ondernomen om het gebruik van meisjesnamen op bepaalde documenten te vergemakkelijken, vinden velen het systeem nog steeds inefficiënt. Vooral voor vrouwen betekent de naamsverandering op hun werk een verlies van identiteit en zijn er praktische problemen bij het verkrijgen van officiële documenten in het buitenland. Sommigen gaan zelfs zo ver als jaarlijks te trouwen en scheiden om beurten elkaars naam aan te nemen.
Bedrijven, academische instellingen en enkele grote politieke partijen in Japan pleiten voor hervormingen. De regerende Liberaal-Democratische Partij blijft echter weerstand bieden. Hierdoor blijft Japan vastzitten aan een wet die niet meer overeenkomt met de hedendaagse behoeften en waarden van zijn maatschappij.
