De dc van Paramaribo Zuid-West heeft een tijdelijk verbod opgelegd aan een aantal showorganisatoren, die evenementen organiseren waar alles fout gaat wat fout kan gaan. De dc was gehouden om op te treden, omdat de evenementen in het openbaar en niet in besloten kring plaatsvinden. De organisatoren hebben in deze geen poten om op te staan, omdat ze niet (kunnen) reageren om de verfoeilijkheden waartegen de dc bezwaar heeft. Het niveau waarop men reageert, is een rechtvaardiging dat men niet in aanmerking moet komen van toestemming om in het openbaar evenementen te organiseren. Het vermogen om ook het alles overheersend algemeen belang in acht te nemen, ontbreekt totaal. Wanneer dc’s een patroon ontdekken van chaos en anarchie, verstoring van de orde en rust in woonbuurten en handelingen die illegaal zijn of tegen de illegaliteit aanleunen vanwege onder andere overschrijding van zedelijke normen, dan moet de dc de gemeenschap beschermen en de jeugd behoeden van een afgang. De dc moet in zijn ressort het niet laten bij Latour en Pontbuiten. Bovendien moeten andere dc’s niet dralen om soortgelijke acties ook te ondernemen. De dc handelt helemaal binnen de wettelijke kaders van zijn bevoegdheden en zijn zorggebieden, omdat hij de afweging maakt of hij bepaalde handelingen mag toestaan of niet. Als de burger vindt dat de dc als vertegenwoordiger van de overheid hem onrechtmatig bejegent, waardoor hij materiële of immateriële schade ondervindt, dan is de gang naar de rechter vrij voor de burger voor schadeclaims op basis van een onrechtmatige overheidsdaad. De dc moet ervoor zorgen dat hij objectieve criteria vaststelt die van tevoren bekend moeten zijn met betrekking tot de openbare vermakelijkheid. Deze objectieve criteria moeten bekend zijn bij de burgerij, waardoor men hem niet kan beschuldigen van willekeur. Want willekeur is gerelateerd aan een van de beginselen van behoorlijk bestuur, waaraan dus ook de dc gehouden is. Schendt hij deze beginselen dan kan bij de rechtszaak zijn besluiten worden aangevochten.
Wat zeer verfoeilijk in deze is, is de kinderachtig lijkende reactie van de showorganisatoren die daags terug is gepubliceerd is. De organisatoren laten het na om in te gaan op de bezwaren die door de dc zijn aangehaald. Hun verweer geeft aan dat de mannen alleen maar aan de business denken. En hun verhaal komt erop neer dat ‘als anderen scheef gaan waarom mogen wij niet’. Omdat er veel personen naar hun party’s komen, zou iemand jaloers zijn volgens hun. Men gaat niet in op de verfoeilijkheden en onzedelijk gedrag die plaatsvinden in het openbaar. De organisatoren gaan ook niet in op het gedrag van hun gasten die niet ervoor schromen om de politie aan te vallen. De dc heeft terecht extra aandacht voor een aantal van de traditionele volksbuurten. De dc van Zuid-West heeft een heel moeilijke regio, omdat alle volksbuurten in zijn ressort liggen en ook het overgrote deel van zijn jurisdictiegebied uitmaken. Deze dc krijgt direct dan wel indirect te maken met alle sociale noden die in Suriname bestaan: armoede, drop-outs, werkloosheid, criminaliteit, tienermoeders, eenoudergezinnen, drugsgebruik en drugsverkoop, huiselijk en openbaar geweld, hangjongeren, gebrekkige huisvesting en overbewoning, prostitutie en ondervoeding. Niet voor niets liggen deze gebieden in het vizier van veel ngo’s die sociale hulp willen verlenen aan Surinamers. Een straffe hand vanuit Justitie en Politie, Onderwijs, Sociale Zaken en Arbeid is nodig in deze gebieden. Er moeten permanente programma’s komen in deze gebieden die drop-outs voorkomen en opvangen via vakscholing, seksuele voorlichting geven en in het uiterste geval subjectsubsidie verlenen. Deze programma’s moeten overigens ook uitgevoerd worden in andere buurten die er bijvoorbeeld ook bestaan in Wanica, Commewijne, Sarramacca, Nickerie en Marowijne. Street party’s waarbij luid muziek wordt gemaakt, heeft deze buurten waarin de dc heeft opgetreden, gekenmerkt. Er zijn bands die achter elkaar optreden in deze buurten en organisatoren oefenen geen controle uit wie allemaal naar deze evenementen komt. Inderdaad is het zo dat er ook kinderen deel zijn van deze evenementen en hele avonden totdat de dag aanbreekt opblijven. Wat deze kinderen daar te zien en te horen krijgen, is een aspect uit onze samenleving waarmee de Surinaamse regeringen niet bemoeien. Een sociaal-maatschappelijk beleid in deze buurten is niet te voeren als de regering geen aandacht schenkt aan deze feesten. In de eerste plaats is de tekst van de muziek die wordt afgespeeld te seksistisch en een bron van de tienerzwangerschappen die aan de orde zijn. Het is ook een bron van huiselijk en seksueel geweld. De regering zou er ook goed aan doen om het fenomeen ‘kaboela’ aan een grondige beschouwing te onderwerpen. Voor de objectieve waarnemer is kaboela een seksuele aangelegenheid waartoe kinderen in het openbaar niet blootgesteld moeten worden. De seksuele aansporingen tot de daden die horen bij kaboela zijn ook niet geschikt voor kinderconsumptie en bewoners van buurten hebben alle recht om te eisen dat ze niet blootgesteld worden aan het verbaal seksueel geweld zoals het ervaren kan worden. De autoriteiten in Suriname en met name de politie kijkt de andere kant op wanneer in toerbussen kinderen aangespoord worden om seksuele handelingen te plegen. Toerbussen met schurende kinderen en tieners door elkaar zijn geen ondenkbaar verschijnsel in Paramaribo. De dc die de maatregelen heeft getroffen, heeft een daad gesteld die opvolging behoeft. Aan deviant gedrag dat kinderen en jongeren vernietigt, moet paal en perk gesteld worden. De regering moet de vrije expressie van artiesten niet beperken, maar artiesten die uitschelden en zedelijk onbehoorlijk muziek willen produceren, moeten weten dat hun productie niet vrijelijk in het openbare domein en vooral niet op openbare plaatsen zal kunnen worden afgedraaid. Gesteld wordt wel eens dat de anarchie en de chaos van de street party’s die de dc heeft aangepakt mede de oorzaak van zijn dat bepaalde jongeren noch op school noch thuis en nog minder in een sportclub gezag accepteren en bijvoorbeeld alles relateren aan geld. Deze street party’s, waarin kinderen gecorrumpeerd worden met onzedelijk gedrag, creëren een achterstand in deze buurten, waardoor ze het gettoniveau maar niet kunnen ontstijgen. Degenen die er beter van worden, zijn de artiesten die optreden en de organisatoren. De dc verdient aanmoediging van de samenleving om op de ingeslagen weg verder te gaan. Wat hij nu moet doen, is meer transparantie creëren en zijn objectieve criteria bekendmaken. De showorganisatoren moeten leren dat er toch regels zijn die in Suriname in acht genomen moeten worden. Men kan zo niet voortgaan om de jeugd te vergiftigen.
