Armoede als vermaak: waarom mensen hun eigen ellende bejubelen

Waarom zou ik naar een film gaan en een dure toegangskaart kopen om te zien hoe armoede wordt uitgebeeld, terwijl ik die armoede dagelijks zelf ervaar? Het is absurd om mijn schaarse centen uit te geven om mijn eigen ellende te bekijken op een groot scherm. Maar toch, het blijkt dat veel van ons volk lijfelijk aanwezig zijn bij bijeenkomsten van politieke partijen die hen in deze situatie hebben gebracht.

Wat drijft hen om te luisteren naar degenen die hun leven hebben geruïneerd en hun gezinnen in armoede hebben gestort? Bijna alle oude partijen – oranje, paars, groen, geel en rood – hebben de macht gehad en hebben er niets anders van gemaakt dan het volk armer.

Door bewust slecht beleid en onzichtbare georganiseerde staatscriminaliteit hebben zij de mensen naar de afgrond geleid. Toch zien we mensen in bussen vanuit alle hoeken van het land volgeladen worden om te luisteren naar degenen die de oorzaak zijn van hun armoede.

Wat drijft mensen naar deze bijeenkomsten? Waarom blijven ze gehoor geven aan degenen die hen schade hebben berokkend in plaats van te kiezen voor nieuwe leiders die nog geen kwaad hebben aangericht? Zijn politieke criminelen werkelijk zo fantastisch dat hun misdaden vergeven worden zolang ze maar niet gepakt worden?
Of is het zo dat mensen zich graag laten bedriegen door degenen die hun levens hebben vernietigd met loze beloften en valse hoop? Het is zielig dat mensen bijeenkomen in vergaderingen om te luisteren naar hun eigen ellende, uitgesproken door degenen die hen deze ellende hebben gebracht.

In plaats van nieuwe wegen in te slaan en echte verandering te eisen, blijven ze zichzelf gevangen houden in een cirkel van armoede en misleiding. Totdat mensen besluiten om de ware veroorzakers van hun problemen achter zich te laten, zal deze cyclus van ellende en politieke misleiding nooit doorbroken worden.

error: Kopiëren mag niet!