Naarmate de verkiezingen naderen, blijven zwakke en nieuwe politieke partijen moeite hebben om een gedegen antwoord te formuleren voor het economisch herstel. Deze partijen zoeken naar laagdrempelige thema’s om aandacht te trekken en hun aanwezigheid te verzekeren.
Een van de meest voorkomende thema’s die zij gebruiken, is corruptie. Dit blijft een populair onderwerp in het politieke discours, ondanks het feit dat veel van de politici die dit narratief adopteren zelf betrokken zijn bij corruptiepraktijken of zich hieraan schuldig hebben gemaakt.
Een andere zorgwekkende trend is het gebruik van raciale thema’s en retoriek. Veel van deze partijen hebben hun kiezersbasis verloren en proberen deze terug te winnen door een beroep te doen op raciale sentimenten. Dit is vooral evident nu de grootste partij, de VHP, in 2020 ruim 60.000 extra stemmen kreeg door meerdere bevolkingsgroepen onderdak te bieden binnen haar partijstructuur. De zwakke partijen zijn zich ervan bewust dat ze de kiezers niet kunnen overtuigen met redelijke argumenten en daarom terugvallen op raciale retoriek.
Deze raciale retoriek is voornamelijk gericht op minder ontwikkelde groepen, die ontvankelijker zijn voor de suggestie dat hun problemen voortkomen uit raciale ongelijkheid en spanningen. Hoewel het aanwakkeren van raciale sentimenten geen nieuw fenomeen is in de politiek, wordt het in deze tijdspanne op een bijzonder manipulatieve manier gebruikt. Dit kan ernstige gevolgen hebben voor de sociale cohesie en kan leiden tot verdere polarisatie binnen de samenleving.
Degenen die de raciale trom slaan, vormen zelf het grootste gevaar voor de samenleving. Doordat zij zich constant focussen op raciale verschillen, stralen ze hun eigen onbewustzijn en beperkte denkwijzen uit. In plaats van oplossingen te zoeken die de hele samenleving ten goede komen, zaaien ze verdeeldheid en misleiden ze de bevolking.
Deze politieke strategieën, gebaseerd op het misbruiken van laagdrempelige thema’s zoals corruptie en raciale verschillen, laten zien hoe diep de wanhopigheid zit bij zwakke en nieuwe partijen. Ze missen niet alleen een sterk economisch herstelplan maar vertrouwen ook op destructieve methoden om hun doelen te bereiken. Dit is niet alleen een gebrek aan visie, maar ook een gevaarlijke ontwikkeling die de fundamenten van een gezonde democratische samenleving ondermijnt.
Het is van vitaal belang voor kiezers om bewust te zijn van deze manipulaties en te kiezen voor partijen die gebaseerd zijn op transparantie, inclusiviteit en daadwerkelijke beleidsoplossingen. Alleen dan kan de samenleving vooruitgaan naar een stabieler en welvarender toekomst.
