Ah, verkiezingskaarten. Wie houdt er niet van? Dat kostbare stuk papier dat ons eraan herinnert dat we weer een paar uur van ons leven moeten opofferen om een kleine kubus in een grote doos te stoppen. Ons huidige systeem van het versturen van oproepingskaarten is werkelijk een monument van bureaucratische pracht en praal. Dat mensen de kaart soms niet ontvangen en deze zelf moeten ophalen, is natuurlijk slechts een extra laag van plezier.
Zou het niet veel te eenvoudig zijn om mensen gewoon te laten stemmen met hun ID-kaart? Natuurlijk niet! Wij houden van complexiteit! Terwijl alle kiezers toch al geregistreerd staan bij het Centraal Bureau voor Burgerzaken, lijkt het een gemiste kans om dit te gebruiken. Waarom kiezen voor efficiëntie als we ook onhandigheid kunnen omarmen? Het online beschikbaar maken van de registratie bij stembureaus zou namelijk de spanning van de verkiezingsdag kunnen verminderen. En wie wil dat nu?
Modernisering zou alleen maar tot gevolg hebben dat we aanzienlijke kosten zouden besparen en het proces efficiënter zouden maken. Ha! Alsof we dat willen! Het oproepen van kiezers met een simpel systeem waarbij ze enkel hun ID-kaart nodig hebben, klinkt te logisch en praktisch. En laten we eerlijk zijn, wie zou niet de nostalgie van het zoeken naar die verloren gegane oproepingskaart missen?
We hebben immers al gezien dat mensen zonder oproepingskaart, maar met hun ID, prima hun stem kunnen uitbrengen. Het is bewezen dat eenvoudiger systemen werken, maar wij zijn liever trouw aan ons verouderde en omslachtige model.
Dus laten we vooral vasthouden aan ons geliefde, complexe en kostbare systeem. Want waarom zouden we moderniseren als we ons kunnen verheugen op nog meer kostbare momenten van verkiezingsperikelen? Op naar een toekomst waarin stemmen net zo ingewikkeld blijft als het altijd is geweest!
