Je vraagt je af of ze gestoord zijn in de politieke arena; werkelijk, het lijkt alsof iedereen denkt geschikt te zijn om president te worden.
Alsof er een geheime bijeenkomst is geweest waar de criteria voor geschiktheid zijn: geen enkele connectie met het volk, geen ervaring met modder aan de voeten en absoluut geen idee wat er buiten hun bubbel gebeurt.
In een surrealistisch schouwspel lijken deze politieke klimmers te denken dat ze een verkiezing kunnen winnen op Facebook.
Als dat het geval was, hadden we nu minstens 20 presidenten, allemaal druk bezig met het posten van selfies en het genereren van ‘likes’ met valse complimenten van nepprofielen. Want ja, niets zegt ‘presidentieel’ zoals een perfect gefilterde foto van jezelf met een hond.
Het volk kent ze niet, en om eerlijk te zijn, waarom zouden ze?
Deze zelfbenoemde leiders hebben nog nooit tussen de mensen gelopen of de modder aan hun benen gevoeld.
Ze begrijpen het land en zijn inwoners net zo goed als een vis begrijpt hoe een kat zich voelt.
Maar toch, ze gaan moedig verder, alsof hun Facebook volgers magisch zullen veranderen in kiezers die bereid zijn hun lot in handen te leggen van iemand die hen slechts kent als ‘Follower #2056’.
Zoals bij elke verkiezing stellen ze enthousiast een kandidatenlijst op, vol met mensen die nog nooit iets gepresteerd hebben, behalve misschien het succesvol vermijden van enige nuttige bijdrage aan de maatschappij. Dit circus van illusie en grootspraak houdt iedereen bezig met gebral en holle beloftes, tot het onvermijdelijke moment waarop de lichten uitgaan op 25 mei 2025.
En zo kijken we met een mengeling van amusement en wanhoop toe, terwijl deze politieke ‘influencers’ steigeren in hun eigen fantasiewereld. Laten we hopen dat het licht snel uitgaat, zodat we ons weer kunnen richten op echte leiderschap en prestaties.
