Melle G. heeft op eigen initiatief met de redactie van Dagblad Suriname contact gemaakt met de bedoeling haar ervaring als tienermoeder te delen, omdat ze ziet hoe veel jeugdigen zich vandaag de dag gedragen.
“Ik was zestien jaar toen ik ontdekte dat ik zwanger was. Ondanks dat ik een goede opvoeding van huis ui gekregen heb, maar uit nieuwsgierigheid doordrukte. Het was een schok voor mij en wist niet wat ik moest doen. Toen ik het mijn ouders vertelde waren ze diep teleurgesteld. Het duurde een poosje en ze steunden mij uiteindelijk wel in mijn beslissing om het kind te houden.”
“Het was heel zwaar voor mij, omdat ik moest stoppen met de school en kon niet langer werken vanwege complicaties. Het sociale leven viel uit, mijn vrienden was ik kwijt en voelde mij vaak eenzaam en geïsoleerd.”
Toen haar zoon Diego werd geboren, veranderde haar hele leven. Melle moest alle verantwoordelijkheid dragen voor de zorg en opvoeding van haar kind, zonder de hulp van de vader die de verantwoordelijkheid ontweek. Financiële problemen stapelden zich op en Melle moest vechten om de eindjes aan elkaar te knopen.
Ondanks alle moeilijkheden die ze tegenkwam, bloeide Melle op als moeder. Haar zoon betekent alles voor haar en gaf haar ook de kracht om door te gaan. Ze zette alles op alles om een goede moeder te zijn en gaf nooit op, zelfs als het leven haar keer op keer op de proef stelde.
Melle realiseerde zich dat ze niet de typische tiener was en dat haar leven voorgoed was veranderd door het moederschap. Ze vocht tegen alle vooroordelen en stigmatisering die ze tegenkwam, en streed voor een betere toekomst voor zichzelf en haar zoon.
Uiteindelijk slaagde Melle erin om haar middelbare school toch af te maken en zelfs een opleiding te volgen om een betere toekomst voor zichzelf en Diego te kunnen garanderen.
Met de ervaring van wat dagelijks gebeurt wil ze een inspiratie voor andere jonge moeders zijn en bewijzen dat met de juiste wilskracht en doorzettingsvermogen, zelfs de moeilijkste situaties overwonnen kunnen worden.
“Daarom word ik verdrietig als ik naar gevallen kijk, van waar ik ook weet met de beste opvoeding, dat kinderen soms in de fout gaan en toch kiezen voor het slechte. Er zijn ook gevallen waarbij ouders hun kinderen aan hun lot worden overlaten. De begeleiding is zoek.”
(Foto: ter illustratie)
CS
