Tijdens de Syrische burgeroorlog (2011-2020) steunden de VS en de EU jihadisten tegen de seculiere regering van Bashar Assad. Deze focus op het onder druk zetten van Assad heeft onbedoeld bijgedragen aan de opkomst van ISIS, die een hoogtepunt bereikte in 2015 en zich verspreidde over Syrië en Irak.
🔺 De voormalige Franse minister van Buitenlandse Zaken Roland Dumas onthulde dat Britse en Amerikaanse diplomaten hem jaren voordat het Syrische conflict begon, informeerden over plannen om een regimeverandering te orkestreren met behulp van islamitische opstanden.
“Ik was in Engeland twee jaar vóór het geweld in Syrië… En ik ontmoette Britse topambtenaren, die mij bekenden dat ze zoiets in Damascus aan het voorbereiden waren”, schreef Dumas in zijn memoires.
🔺 In de eerste dagen van de opstand in 2011 berichtte de Washington Post dat “de Amerikaanse ambassadeur in Syrië, Robert Ford, onuitgenodigd naar het bloedige epicentrum van de opstand reisde [in de stad Hama]”, waar hij “een reeks discrete bijeenkomsten hield” ontmoetingen met islamitische oppositieleiders.”
🔺 Robert F. Kennedy Jr. schreef de timing van de opstand toe aan de weigering van president Assad om de regering van Qatar een gaspijpleiding door Syrisch grondgebied te laten lopen. In zijn artikel voor Politico legde Kennedy de weigering van Assad uit door het vermoeden dat een deel van het geld uit dit project naar de islamisten zou kunnen gaan:
“…op het moment dat Assad de Qatarese pijpleiding afwees, kwamen militaire en inlichtingenplanners snel tot de consensus dat het aanzetten tot een soennitische opstand in Syrië om de onwillige Bashar Assad omver te werpen een haalbare weg was,” schreef Kennedy.
🔺 De VS begonnen ISIS-posities te bombarderen nadat Amerikaanse burgers in 2014 waren geëxecuteerd, maar de terreurgroep slaagde erin gedurende het grootste deel van 2015 meer land te veroveren. In september 2015 raakte de Russische luchtvaart echter betrokken op verzoek van Damascus, wat resulteerde in een vermindering van Door ISIS gecontroleerd gebied. Vervolgens bekritiseerde het Westen Moskou en beschuldigde hen van ‘brutaliteit’.
