De verkiezingen naderen. Politici proberen het volk met allerlei trucs te paaien om op hen te stemmen. Ook het volk stort zich in de strijd met geschreeuw en gescheld. Het komt niet in de mensen op dat smerige trucs en schelden de slechtste manier is om mensen voor je te winnen.
Ik zat in een eettentje. Aan een tafeltje voor mij zaten drie vrouwen. Ze spraken zo luid dat je de discussie letterlijk kon volgen. Twee dames probeerden de andere hun politieke voorkeur op te dringen. Daarvoor gebruikten ze de overbekende slogans als: ”De kolonisator heeft ons land uitgebuit, de Surinamers uit Nederland komen showen met hun euro’s, Santokhi heeft zoveel beloofd en het niet waargemaakt en de meest gebruikte ‘we`pina.” Als de ander probeerde om iets te zeggen, werd ze afgekapt en overschreeuwd.
Niet hetgeen ze riepen, schokte mij, maar de manier waarop ze met die andere vrouw omgingen. Het was duidelijk dat deze twee dames dachten dat de ander overschreeuwen en niet laten uitpraten, de juiste manier was om iemand te overtuigen. Verbijsterd concludeerde ik dat dit gesprek een gewetenloze afslachting was van twee tegen een.
Als je discussieert, verschil je van mening met een ander en wil je die persoon in een gedachtewisseling overtuigen van de juistheid van jouw standpunt. Maar dit was meer’ je luistert naar wat ik te zeggen heb en waag het niet iets terug te zeggen.’ Toen voor de zoveelste keer die afgezaagde zin werd geroepen, ‘Santokhi heeft veel beloofd maar het niet waargemaakt,’ lukte het de vrouw te zeggen: ”hij heeft zijn belofte wel waargemaakt met zijn vierstappen plan dus….. Ze kreeg echter de kans niet om haar zin af te maken daar ze ruw werd onderbroken met, ‘ach jij neemt het altijd op voor die koelies.’
Kijken naar zulk asociaal en dominant gedrag, is schokkend. Iemand die iets roept, moet op z’n minst zijn of haar mening met argumenten kunnen onderbouwen maar vooral goed kunnen luisteren. Dat ontbrak er nu net bij die twee dames, die wilden alleen hun eigen stem horen, de mening van de ander interesseerde ze niet. Als er werd gevraagd, ‘ mag ik even reageren of laat me uitpraten’’ werd dat verzoek steevast genegeerd. Deze twee dames hadden duidelijk niet de intentie om nader tot elkaar te komen of van elkaar te leren. Die twee wilden slechts overheersen. Ook de lichaamstaal was intimiderend en agressief. Hetgeen ze zeiden, kwam over als dom, papegaaien geklets. Ze herhaalden slechts de slogans die de laatste tijd regelmatig de samenleving in waren geslingerd, ‘We`pina, Chan heeft zoveel beloofd enz.’ Ze namen niet de moeite om zelf te kijken en vooruitgang te zien. Een mens die perse negatief wil denken, zal zelfs met een pistool tegen het hoofd kwaad spuien.
Het enige dat die woordenvloed had kunnen stoppen, was als de ander plots had gezegd, ‘je hebt gelijk of ik ben het met jullie eens.’ De gedachte dat het gros van het Surinaamse volk dit papegaaiengedrag vertoont, is erg deprimerend.
Over het algemeen weten veel mensen niet hoe ze moeten communiceren en discussiëren omdat het ze nooit is geleerd. Zelfs tijdens DNA vergaderingen proberen politici elkaar te overschreeuwen in plaats van naar elkaar te luisteren. Blijven spreken als er wordt geschreeuwd is dom, daar de inhoud voor beide partijen verloren gaat.
Een competentie is een in gedrag waarneembare combinatie van kennis, vaardigheden en persoonlijke kwaliteiten. Aan de tafel van de drie dames was daar geen sprake van. Hier werd er slechts van alles geroepen zonder onderbouwende argumenten en dat wekte de indruk van onwetendheid en de drang om te overheersen. De vrouw onderging dit lijdzaam en dat was onacceptabel. Geen mens moet zulk gedrag tolereren.
Zodra je in een gesprek wordt overschreeuwd, in de rede gevallen, geen kans krijgt om ook iets te zeggen, moet je de eer aan jezelf houden en weggaan. Zelfs als toeschouwer walgde ik van dit schouwspel, dus liet ik mijn eten staan en vertrok.
Een discussie hoeft niet te ontaarden in een conflict, het kan zelfs leerrijk zijn, daarom hier enkele tips: 1. Laat elkaar uitpraten, praat niet door elkaar heen, maak andermans zinnen niet af.
2. Luister naar elkaars argumenten, sta open voor en respecteer elkaars mening,
3. Verlaag je niet tot spot en sarcasme, want dan ben je niet meer op het onderwerp gericht maar op de persoon en dat is een teken van zwakte.
4. Spring niet van de hak op de tak, maar blijf bij het onderwerp.
5. Authentiek blijven in je eigen mening en niet van horen zeggen.
6. Blijf openstaan voor kritiek.
7. Geef eerlijk toe als de ander je heeft overtuigd.
The aim of argument, or of discussion, should not be victory, but progress.
Josta Vaseur
