In de warme, bruisende straten van Paramaribo vocht Shivani elke dag voor haar academische droom. Als dochter van een lokale marktkoopman en een schoonmaakster, was haar pad naar hoger onderwijs bezaaid met zowel hoop als obstakels. De economische stagnatie in Suriname had diepe sporen nagelaten in het dagelijks leven van haar familie. Inflatie had de kosten van basisbenodigdheden doen stijgen, terwijl het inkomen van haar ouders gelijk bleef.
Elke ochtend om vijf uur stond Shivani op, hielp haar moeder met het huishouden, en wandelde dan door de ontwakende stad om een bus te pakken richting de enige universiteit van Saramacca. Het openbaar vervoer is nu voor velen zelfs een luxe die ze zich niet kunnen veroorloven.
De campus is een mengelmoes van contrasten. Studenten uit welvarender achtergronden flaneerden met de nieuwste smartphones, terwijl anderen zoals Shivani elke cent moesten omkeren. Ze brengt de meeste middagen door in de bibliotheek, haar sanctuarium, waar de boeken haar een vlucht bood naar een wereld van mogelijkheden, weg van de economische druk die als een schaduw over haar leven viel.
Met haar studiebeurs, die nauwelijks genoeg was om de studieboeken en het collegegeld te dekken, leerde Shivani de kunst van het overleven. Haar lunch bestond vaak uit een broodje dat ze deelde met haar studiegenoot Rajesh, die haar strijd begreep. Samen vormden ze een onofficieel ondersteuningssysteem, delend wat ze hadden, hoop inruilend voor elkaar.
Maar het was niet alleen maar strijd. De universiteit was ook een plaats van vreugde en ontdekking. Shivani’s hart ging sneller kloppen van de debatten tijdens college, de nieuwe ideeën die als zaadjes in haar geest werden geplant. Ze werd geraakt door de kracht van kennis, de belofte dat onderwijs haar uit haar economische situatie kon tillen.
De avonden bracht ze door met studeren bij kaarslicht, nadat de frequente stroomuitvallen haar studielamp hadden gedoofd. De muren van hun kleine, maar warme huis leken dan te ademen met de echo’s van haar ouders’ onuitgesproken opofferingen.
Toen de dag kwam dat Shivani afstudeerde, staarde ze vol ongeloof naar haar diploma. Dit was niet alleen haar overwinning, maar die van haar hele familie. De festiviteiten waren bescheiden, een klein feestmaal dat haar ouders hadden voorbereid, met liefde als het belangrijkste ingrediënt.
Shivani’s verhaal is een getuigenis van vele jonge Surinamers die, ondanks de slechte economische tijden, blijven streven naar een betere toekomst via het pad van onderwijs. Elk met een eigen droom, waarvan de vervulling ligt in hard werken, ondersteund door de hoop en veerkracht die diep geworteld zijn in het Surinaamse hart.
(Foto: ter illustratie)
