Eind maart sluit de Stichting voor het Kind voorgoed haar deuren. Er is geen geld meer om de stichting draaiende te houden. De 22 seksueel misbruikte kinderen tussen 5 en 16 jaar in dit opvanghuis zitten per die datum op straat. Het ministerie van Justitie en Politie (Juspol), die misbruikte kinderen doorverwijst naar het opvanghuis, heeft de leiding aan het lijntje gehouden en de beloofde gelden niet overgemaakt voor de stichting. Het opvanghuis staat nu volledig rood. Er is ook geen geld om salarissen te betalen. De 23 medewerkers zijn gistermorgen meegedeeld dat zij per eind maart met ontslag zijn. De stichting vangt kinderen op die seksueel, lichamelijk en of geestelijk misbruikt zijn.
Momenteel zijn er 22 misbruikte kinderen in het tehuis, die na de sluiting waarschijnlijk opgevangen zullen worden in Opa Doeli, het bewaarhuis voor jeugdige criminelen. Het bestuur noch de directie kan behoorlijk beleid maken, omdat er op ad hoc basis middelen beschikbaar worden gesteld door de overheid. De ministeries van Sociale Zaken en Volkshuisvesting (Sozavo) en Justitie en Politie (Juspol) moeten uit hun begroting voorzien in die middelen. De exploitatiekosten van de stichting zijn per jaar minstens SRD 500.000. Op jaarbasis ontvangt zij van de overheid SRD 130.000. Maar de halfslachtige houding van de verantwoordelijke leiding op de ministeries en de ambtelijke rompslomp zijn er debet aan dat dit geld niet, te laat of vertraagd wordt overgemaakt.
Juspol moest haar deel over 2012 nog overmaken, maar is tot nog toe in gebreke gebleven, ondanks het stichtingsbestuur talloze brieven geschreven heeft naar de Juspol-leiding. Niets mocht baten. De stichting kreeg op haar vele brieven steeds een blanco reactie. Voorzitter Robby Naarendorp van de bond van personeel van Stichting voor het Kind zegt dat Juspol nog een behoorlijk bedrag aan restgelden moest storten. Het gaat om SRD 40.000. Het personeel is na de mededeling van de sluiting van het tehuis in een mineurstemming. Begrijpelijk, zegt Naarendorp. ‘De medewerkers zijn moeders met gezinnen die straks werkloos zullen zijn. Degenen die hypotheken hebben bij de bank zitten echt met de handen in het haar.’
De ontslag-announcement was een slag voor het personeel. De bondsvoorzitter benadrukt dat het stichtingsbestuur verwoede pogingen heeft ondernomen om de sluiting te voorkomen. Er zijn zelfs brieven gestuurd naar de DNA-voorzitter en het kabinet van de president en de vicepresident, echter zonder resultaat. Naarendorp vindt het jammer dat het zo moet aflopen. Naarendorp zegt dat vanwege de lakse houding van de overheid het bestuur zich genoodzaakt ziet om steeds om de drie maanden de noodklok te luiden. Naarendorp vraagt zich af of de overheid niet inziet dat zij, vanwege het werk welke de stichting op zich heeft genomen, ontlast is van een aantal zorgtaken.
