En daar is het weer, lieve Surinamers, ons wekelijkse moment van totale verbijstering! Klaar om geëlektrocuteerd te worden door een nieuwe ronde van stroomverhogingen? Trek je rubberen laarzen maar aan, want dit keer zetten ze ons op de stoel met een verhoging van maar liefst 40%. Zet je schrap voor high voltage avonturen, rechtstreeks mogelijk gemaakt door onze lieftallige regering die, in al haar wijsheid, besloten heeft dat Surinamers nog niet genoeg hebben bijgedragen aan de nationale schatkist, of beter gezegd, aan de bodemloze put van IMF-eisen en privébelangen.
Ach, wij domme zielen dachten eens dat de term ‘licht aan het einde van de tunnel’ metaforisch was voor hoop. Maar nee, het blijkt gewoon de aankondiging te zijn van nog maar een verhoging die onze portemonnee genadeloos zal leegschudden.
De groepen mensen die maanden, nee jaren, hebben lopen roepen dat deze verhoging niet nodig is omdat Staatsolie (je weet wel, de club die ook meespeelt in het energiefeestje voor EBS) blijkbaar een hobby heeft in overvragen, worden netjes genegeerd. Want waarom zou je luisteren naar rationele argumenten als je mensen ook kunt dwingen om te betalen voor… Tja, wat eigenlijk?
Oh, en herinneren we ons nog de sprookjes over de stuwdam? Hoe Suralco ons zou gaan verlichten met waterkrachtenergie en dat de overname van de dam zou zorgen voor lagere prijzen? Wat een verrukkelijke fantasie was dat! De realiteit is dat wij nu de trotse eigenaren zijn van een dam en de prijzen? Precies, die gaan alleen maar omhoog. Verwacht nu een saga van “oplichterij”, met als hoofdrolspelers de elite die ver van het gewone volk staan, badend in het licht van hun door de staat betaalde kroonluchters, onaangedaan door de lasten die ze het volk opleggen.
En dan is er nog dat lachwekkende verhaal dat we in Suriname minder betalen dan de rest van de regio. Heeft iemand die geniën al verteld dat geen van onze Caribische buren de luxe van een waterkrachtcentrale heeft?
Bereid je maar voor op de wurgende impact op de prijzen van goederen en diensten, terwijl bedrijven worstelen met hun eigen groei. Oh, het ,inisterie van Economische Zaken, altijd klaar met hun dreigementen naar bedrijven over prijsstijgingen. Liever zouden ze de eigen regeringsleden en hun bizarre besluit tot stroomverhoging onder de loep nemen.
We hebben paars vervangen door oranje in de hoop op een beter Suriname, maar helaas, de liefde lijkt op te houden bij het zien van deze energetische zelfmoordmissie. Misschien wordt het tijd dat we ons afvragen: zijn we niet bezig met nationale zelfsabotage?
