De verkiezingstijd nadert en politici voeren nu al campagne. De normale gang van zaken is dat de leider van een politieke partij moet proberen duidelijk te maken in welke richting hij of zij de samenleving wil sturen en dat moet hij doen met een helder verhaal. Dat verhaal is zijn of haar visie op de samenleving, ook wel een ideologie genoemd.
Deze partijleiders moeten vervolgens de ideologieën invullen door concrete thema’s naar voren te schuiven. Ze moeten dus benadrukken welke thema’s voor hen belangrijk zijn zodat de kiezer hen kan verenigen met die thema’s. Mensen die bijvoorbeeld het opknappen van het binnenland of de medische zorg of betere salarissen belangrijk vinden, gaan stemmen op de politicus die dat thema uitdraagt. Die link tussen partij en thema is dus belangrijk.
Het komt ook vaak voor dat, als de ene partij ziet dat de andere partij succes heeft met een bepaald thema, dat hij het thema van de andere partij gaat kopiëren. Echter een thema wegkapen, garandeert nog geen succes. Je moet namelijk ook laten zien dat je een plan hebt om dat thema met de bijbehorende problemen aan te pakken en dat is nu net de zwakke plek van vele leiders. Ze roepen maar wat zonder eerst van te voren een visie te hebben en ze hebben geen flauw idee hoe ze dat thema concreet voor het hele land gaan aanpakken. Voor hen is het allerbelangrijkste om, op welke manier dan ook, stemmen binnen te halen.
Het gros van de Surinamers heeft ook geen inzicht hierin en is slechts gefocust op het persoonlijke voordeel dus geven ze hun stem aan degene die ze dat persoonlijke voordeel kan bieden. De NDP is hier het wandelende voorbeeld van. Ze riepen en roepen nog steeds: ”We gaan de armoede bestrijden, ”maar er werd en wordt niet uitgelegd hoe. Het volk had geen flauw idee dat ze jarenlang op de pof leefden en werd later geconfronteerd met een enorme leenschuld.
Om het volk te overtuigen, heb je in principe 3 zaken nodig, namelijk
– Een sterke boodschap,
– Een bekwame, integere boodschapper en
– Een brede kennis aan kanalen om de boodschap naar de kiezer te brengen.
De boodschapper die het thema naar de kiezers brengt, moet bekwaam zijn en veel expertise hebben om de ideeën in de praktijk te kunnen uitvoeren. Daar ontbrak het juist de vorige regering aan. Het was een onprofessioneel beleid van her en der wat pakken dus geen of weinig deskundigheid en ervaring.
Santokhi gaf op dit gebied het goede voorbeeld. Hij heeft van te voren een plan op papier gezet hoe hij dit failliete land weer op de rails zou proberen te krijgen. En hij heeft dat plan ook stapsgewijs uitgevoerd. Het gros van het volk had hier geen inzicht in, begreep de zware maatregelen dan ook niet en was daarom continu bezig met protesteren, tegenwerken, stenigen, schelden en pogingen tot afzetten. Hij heeft echter stand gehouden en dat verdient een diep respect.
Dit volk wilde eerst zien dan geloven. Na 4 jaar begint men eindelijk de goede resultaten te zien. Een daad van liefde voor zijn volk was dat Santokhi heeft geprobeerd om de salarissen door te betalen, het volk moest perse een maandinkomen hebben.
Maar regeren is meer dan alleen maar deskundigheid en ervaring. De leider en zijn medewerkers moeten zowel in het binnen – als het buitenland bekendstaan om hun integere gedrag.
Vele boodschappers proberen ruim voor de verkiezing hun verhaal uit te dragen door middel van massa media (kranten, radio, tv, programma’s en debatten) of sociale media bijv. huis aan huis. Dit zijn allemaal nette manieren om campagne te voeren. Politici die op deze manieren campagne voeren, verdienen respect.
Er is echter nog een andere manier van campagne voeren en dat is om je tegenstander onderuit te halen. Jammer genoeg wordt deze manier te vaak toegepast. De samenleving wordt overvoerd met allerlei smerige trucs om de zittende regering zwart te maken of te laten aftreden. Deze moddergooiers zijn alleen gefocust op eigenbelang en niet op landsbelang, ze zaaien slechts haat en verdeeldheid in de maatschappij. Ook staat men er niet bij stil wat er zal gebeuren als dit beleid wordt stopgezet en het land terugvalt bij af.
Negatieve campagnevoering is een teken van zwakte. Zelf geen waardevolle inbreng hebben, en dan maar met modder gooien naar anderen, of altijd de schuld bij anderen leggen. Dat is onvolwassen en ondeskundig gedrag. Men beseft niet dat met modder gooien naar een ander betekent, dat je niet alleen aan terrein verliest, maar ook je handen vuil maakt.
Men zegt vaak dat het Surinaamse volk snel vergeet. Toch hoop ik dat ze zich zullen herinneren, hoe het was onder de vorige regering en zullen zien wat de huidige regering tot nu toe heeft bereikt om dit failliete land te helpen. Als u naar de stembus gaat, kies dan wat het beste is voor het land en niet wat het beste is voor jezelf.
“He who will hold another down in the mud, must stay in the mud to keep him down.”
Josta Vaseur
