In het hart van de economische turbulentie die onze gemeenschap treft, bevinden cambio-eigenaren zich in het oog van de storm. Met een ongekende schommeling in de wisselkoersen proberen zij navigeren door een zee van onzekerheid, waarin elke beslissing potentieel grote gevolgen kan hebben. “Het is een precaire balans”, geeft een cambiohouder toe, die ervoor kiest anoniem te blijven. “We kunnen de koers zien dalen tot 32-33, maar de grote vraag is: hoe lang zullen bedrijven aan de zijlijn blijven wachten?”
Deze zorg is niet zonder reden. Met tekenen dat de koers zich misschien stabiliseert, zullen importeurs van auto’s, levensmiddelen en bouwmaterialen, naast vele anderen, hun activiteiten willen hervatten. Dit zal een golf van vraag naar buitenlandse valuta met zich meebrengen, terwijl banken leningen verstrekken voor huizenbouw en auto-financiering. “Maar waar halen we die dollars vandaan?”, vraagt de cambiohouder zich hardop af. “Er is geen sprake van extra productie, en de vraag zal alleen maar toenemen.”
Het is een dilemma dat verder wordt gecompliceerd door de huidige maatregelen van exportbedrijven, die nu 30% van hun vreemde valuta aan de banken geven, wat heeft geleid tot een tijdelijk overschot. Toch weerhoudt de huidige daling in koopkracht bedrijven ervan om deze valuta in grote hoeveelheden op te kopen. Cambio’s, anticiperend op deze trend en de bewegingen van de banken, hebben besloten om een stap voor te blijven door hun valuta tegen lagere tarieven te verkopen dan de banken, om zo aan de dringende behoefte aan Surinaamse dollar te voldoen – een geldeenheid dat schaarser wordt.
De concurrentie tussen cambio’s en banken verscherpt. Met banken die hun tarieven rond de 36-36,25 houden, hebben sommige cambio’s al een dappere stap gezet door hun koersen te verlagen naar 35,50. Het is een strijd om overleving, niet alleen voor de cambio’s, maar voor de hele nationale economie.
Deze ontwikkelingen wijzen op een diepere laag van economische uitdagingen waar het land momenteel voor staat.
De woorden van de cambiohouder illustreren niet alleen de dagelijkse strijd van zijn beroepsgroep, maar roepen ook grotere vragen op over de gezondheid en toekomstbestendigheid van onze economie. Wat zullen de langetermijneffecten zijn van deze koersfluctuaties? En misschien nog belangrijker, wat zijn de acties die ondernomen moeten worden om een stabielere en voorspelbare economische omgeving te creëren?
