‘Mevrouw, mevrouw, goedemorgen weet u of u die ene antibiotica heeft in de apotheek? Mijn dochter ligt sinds zondag in het ziekenhuis en het blijkt dat ze vandaag geen antibiotica kan krijgen, omdat het niet in voorraad is. Ze heeft longontsteking. Kunt u mij helpen?’
Zo luidt de noodkreet van een bezorgde moeder A.S. Ze is heel verdrietig want ze ziet hoe haar dochter lijdt. Ook al moet ze betalen voor de medicijnen. Met een ziektekostenverzekering worden niet alle medicijnen gedekt en de moeder is bereid om ervoor te betalen.
Patiënte K.E. heeft een geplande operatie in het vooruitzicht, maar al sinds een paar dagen belt ze naar de apotheken voor medicijnen. Bij de meeste apotheken werd nee verkocht, terwijl er bij twee andere apotheken dat medicijn er wel is, maar de sterkte verschilt. Het advies aan haar is gegeven om met de specialist te checken voor een optie.
Wat en waar gaat het zo mis met de bevoorrading van de medicijnen?
Uit betrouwbare bronnen wordt vernomen, dat het zo is dat de patiënt die in een ziekenhuis ligt de medische zorg via zijn apotheek wordt bezorgd.
Het gaat slechter en slechter in de gezondheidssector. In een eerder artikel in Dagblad Suriname op 6 januari dit jaar wordt al bericht dat de minister van Volksgezondheid een oplossing moet vinden. Maar, feit is nog steeds dat patiënten lijden onder de problemen rond de medicijnverstrekking, dat wordt geregeld door het Bureau Geneesmiddelen Voorziening Suriname, BGVS.
De vraag nu: wat is een goed beleid om de gehele zorgsector weer gezond te maken en om te garanderen dat alle betrokken actoren beschikken over een voldoende voorraad aan medicijnen die ook nog eens voor een deel betaalbaar zijn voor de gewone man en vrouw in de straat?
CS
