Een vrouw die illegaal haar waren verkoopt, geeft tijdens een gesprek met Dagblad Suriname aan, dat zij op een of ander manier mee probeert te doen met de verkoop om wat centjes te verdien.
“Ik sta met mijn meisje mee te doen met de verkoop, omdat het niet anders kan. Zij gaat wel dagelijks naar school, maar moet ook eten. Ik heb daarnaast ook geen oppas, dus zij zit mee te doen met de verkoop. In de ochtend ben ik in het centrum, nadat ik haar heb gehaald zoek ik een plek die aanloop heeft. Met iets in deze periode beginnen lijkt ook niet goed, waar je dacht met iets te beginnen dat goed zou gaan, maar het eindresultaat blijkt weer wat anders, dus je kan het niet peilen”, zegt de vrouw die kleren en groenten verkoopt.
“Het is moeilijk dat mijn meisje mee komt, maar anders kan het niet. Oppas is duur en iemand lastigvallen is nog duurder. Daar kan er ook van alles gebeuren en dan komen er plotseling enkele dingen bij. Dus zij is onder mijn hoede, ik zie haar en kan haar ook helpen met schoolwerk. Ik ben van plan haar mee te laten doen met zwemles, maar ik kijk hoe ik dat klaarspeel. Ik heb graag dat zij zich niet ontwikkeld, omdat ik iets niet kan moet moet het haar ook niet lukken. Nee, daarom werk ik voor een betere morgen voor haar en ontwikkeling. Maar ik kijk wat ik kan, nu de verkoop ook zo slap is kan je niet veel doen. Het is maar hopen op het beste en uitkijken voor meer mogelijkheden.”
Een andere verkoopster langs de straat geeft aan, dat zij het heeft verwacht dat de verkoop zo slap zou zijn in januari.
“Sommogen zitten al zonder geld op zak, maar dat geeft niet aan dat ik op moet geven. Dit is mijn enige bron van inkomsten en nu zijn wij in februari. Daarna zijn er nog tien maanden te gaan, dus ik ga gewoon hard werken. Ik hoop dat een ieder blijft doorbijten. Elke persoonlijke situatie is anders, maar werken moet je zeker doen. Anders maak je de situatie wel moeilijker.”
TM
