Hoe komt het dat wij nog zoveel bos hebben?
Dat komt in de eerste plaats omdat onze politici geen enkel benul hebben hoe natuurlijke hulpbronnen te transformeren naar tastbare welvaart en welzijn. Het beleid bestaat voornamelijk uit uitverkoop en daarvoor heb je geen verstand nodig.
Begin 1994 gaat president Venetiaan op een handels en investering reis naar Zuidoost-Azië. Oorspronkelijk zou ik uiteraard meegaan in de delegatie omdat handel en investeringen tot de portefeuille van mijn ministerie behoorden. Ik ben uit de delegatie gelaten en in mijn plaats gingen de heren Arron en Derby in de delegatie. Amerikaanse ambassade werd ongerust en vroeg mij of er een kabinetscrisis was. Mijn antwoord was dat onze president niet zo goed op de hoogte was van de formaliteiten op dit niveau van het regeren van een land. Men kwam terug met een aantal bedrijven in de houtsector. Met name
Musa uit Indonesië, Berjaya uit Maleisië, en nog een bedrijf waarvan ik de naam vergeten ben. De ministerraad kreeg vervolgens een raadsvoorstel voorgelegd voor het verlenen van concessie aan deze drie bedrijven elk bedrijf zou tweeënhalf miljoen hectare bos in concessie krijgen bedoeld voor de houtkap. Bedenk er was geen feasibility studie gepresenteerd, het was op geen enkele wijze duidelijk hoe deze concessies in het voordeel van Suriname zouden zijn, hoeveel lokale werk gelegenheid geschapen zou worden, wat zou de bijdrage aan de betalingsbalans zijn, wat zou de lokale gerealiseerde toegevoegde waarde zijn, wat zou de bijdrage aan het nationale inkomen zijn, et cetera. Ik heb me dus principieel opgesteld in de ministerraad en duidelijk gemaakt dat ik geen exportvergunning voor de export van ruw hout zou afgeven. De concessies zijn in grote gehalveerd en van de gehele export is niets terecht gekomen. Vanwege slechte logistiek.
Daarmee was ons bos voorlopig gered maar niet voor lang omdat intussen onze politieke leiders naar methoden zochten om op een goedkope manier te laten zien hoe geweldig dom ze eigenlijk waren. Dus de Chinese invasie volgde en sindsdien zijn de Chinezen bezig met alle macht het beste hout uit ons bos weg te halen, en wij kijken toe hoe onze politieke leiders werken aan de verarming van ons land.
Ik ben zelf naar Ningbo in China afgereisd om te zien hoe onze houtblokken ontladen worden en wat men doet met het geïmporteerde hout. Ik kan u verzekeren geen milligram van het hout wordt onbenut gelaten. Naast massief hout voor meubels, parketvloer, laminaten, houtvezelproducten zoals triplex, hardboard, multiplex, en MDF, worden een heleboel hybride en engineered wood producten gemaakt. Dat zelfde concept zou ik toepassen bij de ontginning van het bos ten behoeve van het oliepalm project voor FFF uit India. Oliepalm en hout samen zouden een gigantische bijdrage leveren aan het nationale inkomen. Vergelijk de economische ontwikkeling van Maleisië en Indonesië en de Filippijnen gebaseerd op oliepalm en hout.
Echter Surinamers pienaren heel graag. Ze kiezen leiders die alleen kunnen praten en uitverkoop kunnen houden.
En alsof dat niet genoeg is geven wij aan een buitenlandse organisatie conservation International enkele miljoenen hectare bos in concessie. Wat krijgen wij daarvoor in de plaats? Een kantoor van conservation International waar het personeel inclusief directie voor 100% bestaat uit een hetzelfde etnische groep. Hetzelfde bos brengt op de internationale koolstof credit markt tientallen miljoenen Amerikaanse dollars op. Ik heb in 2003 een voorstel gedaan aan de regering voor vermarkting van ons bos op de carbon kredietmarkt. Dat voorstel is gepubliceerd in dagblad Suriname. Ik heb daarbij ook aangegeven hoe implementatie van mijn voorstel zou kunnen geschieden. Namelijk door gebruik te maken van een gespecialiseerd instituut op het gebied van investeringen en economische ontwikkeling met hoog opgeleid personeel die kennis draagt van de economische en ecologische betekenis van het bos.
Niet iets als SBB, die houdt zich alleen bezig met het verlenen van concessies aan Chinezen en dat brengt ons naar de export van rondhout welke ons slechts enkele tientallen miljoenen Amerikaanse dollars opleveren. In een andere aflevering zal ik de schepping van toegevoegde waarde volgens verschillende scenario’s welke het bos ons biedt aan u presenteren, dan zult u zien hoe wij arm gehouden worden door incompetente politici.
Richard B Kalloe
