Naar emancipatie en gerechtigheid: De wereldwijde strijd voor de bevrijding van huispersoneel
Inleiding
Politieke partijen en personen hebben altijd ideologieën gebruikt die al bestaan of overgenomen zijn van kolonisatoren, en deze naar eigen inzicht hebben aangepast zonder echt uniek te zijn. Deze systemen hebben gefaald om een eigen, succesvolle ideologie te creëren, resulterend in moreel en economisch stagnatie voor de natie. Veel mensen hebben het land al verlaten en anderen kunnen volgen als ze de kans krijgen. De schrijver wil in een serie artikelen bouwstenen voor een nieuwe ideologie presenteren, gebaseerd op de gedachtegang van een door de kolonisator vermoorde originele denker. Hierbij wordt de vraag gesteld of een politieke ‘messias’ succesvol welzijn en welvaart kan brengen, of ten onder zal gaan door machthebbers die vasthouden aan een falend systeem omwille van zelfbehoud in tijden van armoede.
Huispersoneel: De moderne slaven van onze tijd
In het hedendaagse landschap van arbeid en sociale gerechtigheid komt een ontluisterend beeld naar voren: huispersoneel, die zich dagelijks inzetten voor het comfort van anderen, worden in een hoek gedreven die al te veel lijkt op die van de slavernij van weleer. Zij dienen in stilte, vaak onzichtbaar voor het grote publiek, en belanden in situaties waar hun arbeid niet evenredig wordt gewaardeerd, soms zelfs onbetaald blijft.
Door de lens van de Derde Universele Theorie worden de pijnpunten van deze praktijk scherp gesteld. In de idealen van een nieuwe socialistische samenleving, waar partnerschap de kern vormt en loonwerk zijn betekenis verliest, valt huispersoneel buiten de normale sociale ordening. Zij leveren diensten en geen tastbare productie, en passen daarom niet binnen het raamwerk van een samenleving die de rijkdom eerlijk wil verdelen.
Het huispersoneel staat, door hun aard van werk, zelfs lager dan loontrekkenden in de wijdere economische structuur. Zij hebben geen eigendom over de productiemiddelen en hun werkproduct is niet iets dat kan worden opgedeeld in ‘aandelen’ zoals de socialistische principes idealiter beogen. Dit maakt hen uitzonderlijk kwetsbaar en stelt hen bloot aan vormen van uitbuiting die diep zijn geworteld in sociaal-economische tradities.
De oproep voor verandering echoot door de samenleving en streeft naar een wereld waarin dergelijke arbeid wordt geëmancipeerd uit de ketens van loonarbeid. De Derde Universele Theorie houdt een pleidooi voor de bevrijding van het huispersoneel, naast vele anderen die lijden onder het juk van onrechtvaardigheid, despotisme en economische uitbuiting.
Deze revolutie in denken en doen streeft naar een utopie waarin alle mensen vrij zijn en gezamenlijk bijdragen, los van hiërarchische dwang en dominantie. In deze toekomstige samenleving zullen mensen niet als instrumenten van arbeid worden gezien, maar als volwaardige deelnemers met gelijke zeggenschap over autoriteit, rijkdom en middelen.
Het is een droom van universele vrijheid die nog ver van de huidige realiteit staat, maar desalniettemin inspireert om stappen te zetten richting een meer geëgalitaristische en rechtvaardige toekomst. De emancipatie van het huispersoneel is slechts één van de vele fronten in de strijd voor een vrijere wereld. Een wereld waarin elke vorm van werk wordt erkend en beloond, en waar de vrijheid niet slechts een privilege is, maar een universeel zegevierend recht.
Humbert P.
