Afgelopen weekend was Paul Somohardjo weer te horen op het podium in Nickerie. Hij heeft daar gepleit voor meerdere zetels en gaf aan zich weer herkiesbaar te stellen als voorzitter van de Pertjajah Luhur.
Korte Geschiedenis
Paul Slamet “Salam” Somohardjo, meer bekend als Somo, is geen onbekende in de samenleving. Hij is intussen al meer dan 50 jaar actief in de Surinaamse politiek. Sinds 1973 is hij meerdere malen gekozen in het Parlement/De Nationale Assemblee en heeft ook als voorzitter van het DNA gefungeerd van 2005 tot 2010. Hij was begin jaren 2000 ook nog de Minister van Sociale Zaken in het tweede kabinet van Ronald Venetiaan.
In 1973 werd de jonge javaanse Somohardjo gekozen als lid van het parlement namens de Nationale Partij Suriname (NPS). Toen het kabinet onder leiding van de NPS’er Henk Arron duidelijke plannen toonde om onafhankelijk te worden van Nederland, verliet hij samen met nog twee anderen de NPS-fractie om tegen de onafhankelijkheid te stemmen. In eerste instantie bleek dit een succesvolle actie te zijn, omdat de oppositie toen meer leden telde. Maar dankzij de steun van de VHP’er George Hindori aan de onafhankelijkheidsbeweging werd Suriname alsnog onafhankelijk in 1975.
Voor de verkiezingen van 1977 richtte hij samen met anderen een nieuwe partij op, de Pendawa Lima, en werd weer gekozen in het parlement. Deze eindigde na de coup van 1980 en Somohardjo kreeg de kans om te vluchten naar Nederland nadat hij ook werd verdacht om ondersteuning te hebben gegeven aan de “phagwa” coup van maart 1982. Van Nederland oefende hij toen verzet uit tegen het militaire regime onder leiding van Desi Bouterse.
Somohardjo keerde begin jaren ‘90 terug naar Suriname. De Pendawa Lima had zonder hem wel zetels behaald tijdens de verkiezingen van 1987 (4) en 1991 (2). In 1996 behaalde zij weer vier zetels, maar twee gekozen leden liepen samen met een paar VHP’ers over om de regering van president Wijdenbosch te ondersteunen. Somohardjo werd na een rechtzaak omtrent het naamgebruik uit zijn eigen partij gezet en richtte toen eind jaren ‘90 de Pertjajah Luhur (PL) op.
Bij de verkiezingen van 2000 bleek Somohardjo toch de grote winnaar. Zijn nieuwe partij de PL kreeg vijf zetels en Pendawa Lima geen enkel. Paul Somohardjo gaf zijn DNA-lidmaatschap op, werd toen minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting onder president Venetiaan. Als minister werd hij meerdere malen voor het gerecht gesleept. Eerst voor het eisen van steekpenningen om overeenkomsten te tekenen en daarna voor het betasten van jonge deelneemsters van de Miss Jawa verkiezingen in 2002. Na de laatste werd hij als minister bedankt.
Na de verkiezingen van 2005 behaalde de PL zes zetels en kwam hij terug als DNA-lid en werd toen ook gekozen als voorzitter. Tijdens dit derde kabinet van Venetiaan werden de ministers van zijn partij vaak genoemd in de media wegens zwendelpraktijken, maar deze werden keihard ontkend door Somohardjo en zijn partij. In 2007 was hij als voorzitter betrokken bij een gevecht met NDP-lid Doekhie, waarbij Somohardjo werd ondersteund door coalitiegenoot Ronnie Brunswijk. Dit kon gezien worden als een fundering van de vriendschap tussen Brunswijk en Somo.
Voor de verkiezingen van 2010 ging zijn oude partij de Pendawa Lima op in zijn partij, de PL. Na de verkiezingen bleek dat de regering terug was gevallen in aantal zetels, maar de PL had zijn zes zetels behouden. Bouterse werd gekozen als president. Somohardjo met de PL en Brunswijk met de A Combinatie verlieten Het Nieuw Front en kozen er toen voor om Bouterse te ondersteunen als president en namen deel in zijn kabinet. Na bijna vier jaar werd hij uit de coalitie gezet en sloot zich aan bij het nieuw gevormde oppositieblok, de V7.
In 2015 werd Somohardjo weer gekozen onder de paraplu van het V7. De PL kreeg vijf zetels landelijk, waarvan drie leden, Waidoe, Sapoen en Chitan overliepen om Bouterse, die met zijn NDP 26 zetels had behaald, te ondersteunen in twee derde meerderheid in het DNA. Somohardjo bleef deze periode gebruikmaken van de Terugroepwet en kreeg in 2020 eindelijk gelijk.
Bij de verkiezingen van 2020 nam de PL samen met de ABOP van Ronnie Brunswijk deel aan de verkiezingen. Somohardjo werd niet gekozen, maar zijn partij kreeg twee zetels. Mede dankzij zijn twee zetels kreeg de PL twee ministerposten toegewezen in het kabinet Santokhi. Somohardjo zelf werd staatsadviseur.
Op weg naar 2025
Op weg naar de verkiezingen van 2025 is de PL samen met de ABOP al gestart met partijpropaganda. Het 25-jarig bestaan van de PL partij werd groots gevierd in het partycentrum te Beekhuizen in Paramaribo.
Met de partijmeeting afgelopen weekend in het rijstdistrict Nickerie zijn de partijwensen voor 2025 ook al op lijst gezet. Somohardjo wil met de PL weer in het machtscentrum zitten. De ABOP – PL-samenwerking werd weer bekrachtigd en is voornamelijk een strategie om zetels te winnen.
Tijdens de bijeenkomst in Nickerie gaf de oude politicus aan dat hij zich eind van deze maand weer kandidaat zal stellen om herkozen te worden als voorzitter van de PL. Na 25 jaar is de inmiddels 80-jarige Somohardjo altijd voorzitter van de partij geweest en wil dus blijkbaar geen afstand doen van deze troon. Alhoewel hij zich op democratische wijze kandidaat stelt, lijkt er geen tegenstand te komen van binnen de partij zelf, dus zal het dictatoriale regime maar verdergaan.
Nu, na zo 50 jaar in het centrum van de Surinaamse politiek te zitten moet Somohardjo beseffen dat hij misschien plaats moet maken voor een jongere generatie. Of denkt de politieke veteraan dat hij de komende verkiezingen kans maakt om eventueel toch terug te komen en zijn de ambities ontwaakt om misschien de vicepresident of wie weet zelfs president van Suriname van Suriname te worden…….
OS
