Op weg naar elke jaarwisseling, klopt menig hart vol verwachting; mogelijk zal ons hart de komende jaarwisseling anders kunnen kloppen, nu de president publiekelijk heeft verklaard, dat de samenleving een goede kerst en jaarwisseling tegemoet gaat.
In oktober heeft de president echter ook nog gezegd dat de gemeenschap dit jaar de nodige offers moet opbrengen, voor de toekomst, maar dat hij wel op de hoogte is van wat er zich in de samenleving afspeelt. De keuzes die de regering desalniettemin maakt is voor menig burger dan ook onbegrijpelijk en is noch minder te volgen wat de president concreet gaat doen; zo zou in de tweede regeerhelft beter worden gepresteerd, maar helaas zien we het tegendeel gebeuren.
Er zijn legio voorbeelden, die boekdelen spreken, zo ook de nog steeds voortdurende benoemingen van loyalisten in topfuncties, de vele buitenlandse reizen, de vele commissies en platforms, waarvan de resultaten onbekend blijven; ook de spraakmakende grondperikelen en de erbarmelijke leefsituatie van de burgers spreken voor zich en schreeuwen om duurzame verbetering.
Frappant is dat, de meeste verhogingen en bezuinigingen worden verschoven op conto van het IMF. Inmiddels is daarover grote twijfel ontstaan, na recente publiekelijk gedane mededelingen van de delegatieleider van het IMF in Suriname, mevrouw Anastasia Guscina, en de opmerking van DNA-voorzitter, Marinus Bee, dat de kanttekeningen van het IMF terecht zijn.
Het IMF is van mening dat het lopend sociaalprogramma van de regering teleurstellend en ondermaats is, reden waarom er een nieuwe aanbestedingswet met een gewijzigde structuur dringend is gewenst; het gaat immers niet alleen om geld en pijn, die het volk ervaart. Bovendien gaat het IMF nadrukkelijk voor efficiëntie van bestuur en toewijzing van een nieuwe comptabele wet, voor een betere verantwoording; er moet een beter sociaal programma en sociaal vangnet komen, omdat het huidig sociaal programma ook nog teleurstellend en ondermaats is. Vooral bij de sociale uitgaven is er meer transparantie nodig, vindt de delegatieleider van het IMF. Het IMF staat in geen geval corruptieve praktijken toe en heeft juist daarom de anti – corruptiewet hoog in haar vaandel. Hoe dan ook, moet goed erop worden gelet dat het geld bij de juiste mensen terechtkomt en dat betalingen niet in waarde gaan dalen, door inflatie.
Volgens het IMF is duidelijk sprake van samenhang tussen het overheidsbeleid en de onrust bij de gemeenschap. Immers, terwijl de koers al geruime tijd een nogal stabiele trend vertoont, blijven de prijzen van diensten en vooral de eerste levensbehoeften stijgen. Dit en de verhoogde btw zijn enkele redenen, waarom men zich roert en de onrust aan het toenemen is.
Het vertrouwen in de politiek en bovenal in de huidige machthebbers is tot een absolute dieptepunt gedaald; in een geciviliseerde samenleving gaat het vooral erom dat alles gezamenlijk wordt gedaan en wel om de betrokkenheid van alle rechtgeaarde burgers te realiseren. Helaas moet dezerzijds nadrukkelijk worden vastgesteld, dat we ons thans in een soort geblokkeerde gemeenschap bevinden, waarbij betrokkenheid plaats heeft gemaakt voor verbittering en harmonie voor polarisatie en wantrouwen. Sterker nog, er is genoeg reden om ernstig bezorgd te zijn over de huidige politieke en zowel de sociaal-economische- als de financiële situatie van het land.
Met nog ruim zes weken te gaan tot de komende jaarwisseling, lijkt het voor de doorsnee Surinamer inmiddels een utopie, dat we daadwerkelijk een goede kerst en jaarwisseling tegemoet gaan. Dit maakt, dat woorden ons tekortschieten om de schrijnende situatie van de samenleving, vooral van de sociaal zwakkeren c.q. kansarmen, nader te schetsen; velen hebben geen perspectieven meer.
De onbetaalbare prijzen vormen bovendien een zeer zorgelijke ontwikkeling, nu we inmiddels in een zodanige situatie zijn beland, waarbij burgers hun dag moeten beginnen met de vraag hoe men aan voeding moet komen; vooral mensen met een laag inkomen, verkeren voortdurend rond de armoedegrens. In een dergelijke situatie is zowel de eigen waardigheid als zelfrespect in het geding. Saillant detail is, dat gebrek aan zelfrespect mensen kan nopen tot buitensporigen excessen, zoals: criminaliteit, prostitutie, verslaving, zelfdoding et cetera.
De gezegde “Zonder strijd, verdient men geen kroon”, krijgt gaandeweg steeds meer betekenis in Suriname, gezien de toenemende vakbondsacties. Zeker moge zijn gezegd, dat de vakbondsleiders, bewust of onbewust, het ijzer op het juiste moment hebben gesmeed, gezien de komst van de IMF- delegatie naar Suriname en haar kritische kanttekeningen, betreffende de ondermaatse prestaties van de regering.
Suriname voorwaarts: vergeet niet dat de stem van het volk, de stem van God is!
Roy Harpal.
