Mensen en landen vinden het heerlijk als ze de middelen hebben om onafhankelijk te kunnen functioneren. Dat geeft een prettig en veilig gevoel. Echter, allerlei natuurrampen zoals, overstromingen, droogte, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, zijn er steeds meer debet aan dat we dat onafhankelijke gevoel kwijtraken en daarmee dat gevoel van veiligheid. En alsof natuurrampen niet genoeg zijn, is de mens ook nog bezig om haar samenleving kapot te maken, bijvoorbeeld door lucht – en water vervuiling, oorlog, vernielingen. Dit laat zien dat geen enkel land een eiland op zich kan zijn. We hebben elkaar soms nodig.
Vele landen hebben tegenwoordig van die labiele leiders die slechts uit zijn op eigen belang en hun land leegplunderen. Het arme volk raakt in armoede, raakt haar menswaardigheid kwijt of wordt haar rechten ontnomen en slaat op de vlucht. Andere landen zitten dan met ze opgescheept. Dit vluchtelingenprobleem heeft vele landen in problemen gebracht. Regeringen zijn gevallen, landen ruziën onder elkaar, financieel is het topzwaar.
Ook Suriname was het slachtoffer van wanbeleid en graaipraktijken. Gelukkig is, dankzij deze regering, die schande van vluchten naar een ander land, ons bespaard gebleven. Wel is het aantal mensen dat sociale steun nodig heeft gegroeid.
Landen kunnen elkaar helpen, maar die hulp moet niet zo zijn dat jij je hebies deponeert in de schoot van een ander land. Hulp kan en moet op een andere manier.
Onze regering heeft zware maatregelen moeten nemen om het land weer op de rails te krijgen. Er is gemopperd en tegen ze aangeschopt, er zijn couppogingen gedaan, maar ze hebben doorgezet. De groep die het meest onder heeft geleden zijn de sociaal zwakkeren. Die groep is door de regering goed opgevangen. Toch is de groep die afhankelijk is van steun te groot. Dan zit de regering ook nog opgescheept met een groep ambtenaren die door middel van vriendjes politiek is terechtgekomen in een systeem van niet werken en toch geld krijgen. Een land drijft vooral op belastingen. Maar een land dat gebukt gaat onder de zware financiële lasten van een grote groep sociale steun trekkers en opgescheept zit met een grote groep nietsnutten, zal niet tot ontwikkeling komen. Deze laatste groep vindt het heerlijk om niet te werken en toch geld te krijgen dus, zullen ze nooit uit zichzelf stoppen met dit luizenleventje. De regering zal een manier moeten verzinnen om hier een eind aan te maken.
Het is geruststellend dat dit land in deze moeilijke tijd van herstel, in staat is om de grote groep sociaal zwakkeren op te vangen, maar het streven moet zijn dat dit tijdelijk is. Mensen hebben de neiging om, als ze eenmaal in dat verzorgende systeem zitten, om zich daarin te blijven koesteren. Lekker niets doen en worden verzorgd is voor hen de gemakkelijkste weg, maar een strop voor een land.
De regering kan ondersteunen en hand reikend bezig zijn door projecten op te zetten, scholing en werkgelegenheid te creëren, maar het doel moet zijn om haar volk zelfredzaam te maken. Ook in hulp bieden schuilt een gevaar.
Neem bijvoorbeeld Nederland, dat heeft een goed sociaal ondersteunend systeem opgezet, maar mensen hebben daar gebruik en vooral misbruik van gemaakt. Er kwamen zelfs mensen van over de grenzen om van dat systeem te profiteren. Mensen zijn hierdoor niet zelfredzaam geworden. Nederland pampert haar volk te veel. Mensen met allerlei problemen, die ze over zichzelf hebben uitgeroepen (schulden, verslaving) worden opgevangen. Men hoeft niet zelf meer te denken en dat is niet goed voor de geestelijke ontwikkeling en zelfstandigheid van een volk. Het systeem was goed bedoeld maar ze hebben de grenzen niet bewaakt. Suriname moet ervoor waken om niet diezelfde fout te maken. Help je volk maar maak ze tegelijkertijd ook zelfredzaam.
Elk jaar wordt op 25 november het feit herdacht dat Suriname geen kolonie meer is maar een zelfstandig functionerend land. Men viert de onafhankelijkheid.
Maar beste mensen, dit is niet de echte onafhankelijkheid. De echte onafhankelijkheid is als elke Surinamer kan laten zien dat hij of zij niet afhankelijk is van de staat, maar zich zelfstandig kan redden.
The greatest gifts we can give our children are the roots of responsibility and the wings of independence.
Elke regering heeft de plicht om haar volk financieel te helpen en te ondersteunen, maar laat dat tijdelijk zijn. De regering moet mogelijkheden creëren, maar het volk moet zelf de wil hebben om onafhankelijk te zijn. Het volk moet niet zitten wachten op geld en pakket maar de verantwoordelijkheid voor zichzelf nemen. Zelfrespect komt als je zelfredzaam bent.
Zelfredzaamheid is de enige weg naar echte vrijheid, de echte onafhankelijkheid. Een vogel op een tak is nooit bang dat de tak zal breken omdat hij niet op de tak vertrouwt maar op zijn eigen vleugels. Beste mensen wees die vogel!
“Everyone wants to be strong and self-sufficient, but few are willing to put in the work necessary to achieve worthy goals.(mahatma Gandhi)”
Josta Vaseur
