Op dit moment verblijf ik in Suriname. Ik ben de dochter van de markante Surinamer Harold van Ommeren. Hij was niet alleen een architect en kunstenaar, maar ook een criticus die onder verdachte omstandigheden is overleden door vergiftiging (Strychnine), een zaak die nooit is opgelost en jaren geleden is gedocumenteerd in een bekend maandblad.
Het bezoeken van het graf van mijn vader op Oud Lina’s Rust in Suriname is voor mij een ritueel, een moment van rust en verbinding met mijn afkomst, mijn begin, mijn DNA. Daarom heb ik er destijds bewust voor gekozen om via de Stuiversvereniging der Hervormde Gemeente tweemaal het grafrecht te verlengen en grafrust en onderhoud te betalen vanaf 2012 tot 2027.
Bij mijn recente bezoek aan het graf op 9 november 2023, trof ik een lege kelder met water en papa’s grafsteen ergens op de grond in de buurt van het gewezen graf. Schrijnend verdriet en machteloosheid overmande mij en deden mij realiseren dat het graf zonder mijn medeweten en toestemming was geruimd. Navraag bij mevrouw Zuidveen (voormalig directeur Stuiversvereniging) en mevrouw Pelswijk (huidige directeur Stuiversvereniging) bevestigd dat dit nadrukkelijk op initiatief en in persoon gebeurde van de weduwe, mevrouw W.M. Poeran en diens jongste dochter. De overblijfselen van mijn vader zijn op hun verzoek gecremeerd, de as aan hen afgestaan en wellicht uitgestrooid of geëxporteerd?
Dit artikel dient om de aandacht te vestigen op de schending van mijn individuele rechten. De grafrechten betaalde ik tot 2027, maar desondanks werd het graf geruimd zonder mijn toestemming of medeweten maar met medewerking van officiële autoriteiten in opdracht van de Procureur-Generaal. Ik ben mogelijk niet de enige die dit heeft meegemaakt.
Deze praktijk roept belangrijke ethische vragen op met betrekking tot het respect voor mijn wensen als naaste familielid, bloedverwant en klant van de Stuiversvereniging. Het is van vitaal belang om de impact op mij als nabestaande te erkennen wanneer het graf van mijn vader wordt geruimd, ondanks de overeenkomst van ongestoorde rust tot 2027.
Naast ethische vragen roept dit ook juridische kwesties op over mijn positie als kind en degene die garant heeft gestaan voor de betaling van grafrust, zoals blijkt uit bijgevoegde documentatie.
Dit artikel biedt niet genoeg ruimte om dieper op deze materie in te gaan, maar het heeft mij gemotiveerd om de maatschappelijke discussie te starten over zowel de ethische als juridische aspecten van het ruimen van graven en de rechten van mij als kind. Voor mij voelt het alsof Harold van Ommeren tot twee keer toe is vermoord, en ik mijn vader opnieuw onder verdachte omstandigheden heb verloren. Zijn stoffelijke resten zijn nu echter geheel weggemaakt en er is niet voldaan aan de ‘Voorwaarden Bij Opgraving En Cremeren’ (Stuiversvereniging)
Hera van Ommeren
