Nothing can be changed until it is faced

Onder discriminatie wordt verstaan het, zonder rechtvaardiging, anders behandelen van mensen vanwege bijvoorbeeld afkomst, politieke of religieuze overtuigingen, sociale gewoonten, sekse, seksuele geaardheid, taal, handicap enz. Discriminatie staat haaks op het grondbeginsel dat alle mensen gelijkwaardig zijn.

Als mensen denken en praten over discriminatie gaan hun gedachten algauw uit naar blank discrimineert zwart, terwijl er zoveel vormen van discriminatie zijn. Waarschijnlijk hebben angst voor het onbekende en onzekerheid hier veel mee te maken.                

Discriminatie is vaak het gevolg van onbewuste stereotypering. En stereotypen en vooroordelen worden vaak gebruikt om discriminerende acties te rechtvaardigen. 

In het dagelijks leven merken we vaak dat voor wie zwart is, de kansen op goed onderwijs, medische zorg en werk aanmerkelijk kleiner zijn dan voor wie blank is, en de kans om slachtoffer te worden van geweld, waaronder willekeurig politiegeweld, juist veel groter. Er wordt weinig waarde aan het leven van een zwarte gehecht.                                                

Mensen roepen zo hard dat ze niet discrimineren en alle rassen in de samenleving accepteren, maar dan wordt dit weer tegengesproken door allerlei incidenten, zoals uitzendbureaus die eerder een baan geven aan een blanke dan aan een kleurling, stagiaire plaatsen die kleurlingen worden onthouden enz. Dan laait de discussie en het protest weer even op.

Not everything that is faced can be changed, but nothing can be changed until it is faced.

Discriminatie kan als persoonlijke en als geïnstitutionaliseerde discriminatie voorkomen en haar kiem is hoe hoog voel jij je verheven boven de ander wat betreft geloof, ras, baan, sekse. Dit gedrag komt vaak voort uit onverdraagzaamheid, een vooroordeel wordt in een daad omgezet. Bijvoorbeeld sommige creolen roepen vaak allerlei vooroordelen tegen de hindoestaan en omgekeerd. Ook kijkt de mens met een iets lichtere huidskleur vaak neer op de zwarte mens. 

Het fenomeen discriminatie, bedekt of zichtbaar, zal nooit verdwijnen. Het zal misschien af en toe voor een poosje met de mantel der liefde worden bedekt en dan zal het lijken alsof de omgeving ervan verschoond is. Het zal echter nooit helemaal verdwijnen, daar mensen het nu eenmaal moeilijk vinden om een mening, gedrag, ras, geloof, seksuele aard van een ander te respecteren. Mensen willen zich superieur voelen en elkaar hun wil opleggen en eisen dat de ander zich aan hen aanpast.                                               

De reactie van mensen die worden gediscrimineerd is verschillend. De ene mens wordt boos en gaat schelden of vechten en een ander zwijgt en ondergaat dit lijdzaam. Echter de beste manier om met discriminatie om te gaan is de ander op een vriendelijke manier zodanig aanpakken dat jij jezelf verheven voelt boven die ander. Nelson Mandela was hiervan het lichtende voorbeeld. Het is aan te bevelen dat elk slachtoffer dit voorbeeld van Mandela als leidraad hanteert.

Toen Nelson Mandela rechten studeerde aan de universiteit, probeerde een blanke professor hem daar weg te pesten. De professor vond dat een zwarte daar niet thuishoorde. Op een dag was de leraar aan het lunchen toen Mandela langskwam met zijn dienblad en naast de professor ging zitten. De leraar zei: ” Jongeman, een aap en een vogel kunnen niet samen aan een tafel zitten eten”
Mandela keek naar hem zoals een ouder naar een onbeschoft kind zou kijken en antwoordde kalm: “Don’t worry professor, ik vlieg al weg,”en toen ging hij aan een andere tafel zitten.
De leraar, die zich door dit antwoord diep geraakt voelde, besloot wraak te nemen.

De volgende dag stelde hij in de klas de volgende vraag:
‘Meneer Mandela, als u over straat zou lopen en een pakket zag liggen, met daarin een zak met wijsheid en een met geld, welke zou u dan nemen?’

Zonder aarzelen antwoordde Mandela: ‘Die met het geld natuurlijk.’
De leraar gniffelde en zei triomfantelijk: ‘ Ja jij wel, ik zou de wijsheid hebben genomen.’
Nelson Mandela haalde zijn schouders op en antwoordde: ” Ach meneer, iedereen neemt wat hij niet heeft.” De leraar was zo woedend om dit antwoord dat hij op het examenblad van Nelson Mandela schreef, “STUPID FOOL!”

Die woorden kwetsten Mandela diep en toch probeerde hij zijn kalmte te bewaren. Hij stond op, liep rustig naar de professor toe en zei op waardige, beleefde toon: “Meneer, kijk u heeft  in plaats van een cijfer uw naam onder mijn werk gezet, wilt u a.u.b. mijn werk alsnog becijferen?”                                                                                               

Lieve mensen, laat jouw reactie op discriminerend gedrag nooit die van haat zijn. Probeer met je reactie altijd de ander te wijzen op zijn of haar incorrect gedrag en jezelf boven dat incorrecte gedrag te plaatsen.                                                                            Niemand wordt geboren met haat voor een ander vanwege huidskleur, ras of religie. Mensen leren haten en als ze kunnen leren haten, kunnen ze ook leren liefhebben. Laten we met wederzijds begrip en goede wil samen bouwen aan een leefbare wereld.

“It is not our differences that divide us. It is our inability to recognize, accept, and appreciate those differences.” 

 Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!