Doorgaan zonder terug te kijken en te evalueren belet ons om fouten te herstellen en zorgt ervoor dat we fouten herhalen. Het Surinaamse volk gaat nog steeds door een heel moeilijke periode van duurder wordende prijzen van voedsel en andere basisgoederen en –diensten. De stijgende prijs van benzine moet niet worden onderschat, het zal ertoe lijden dat de overheid al haar kader zal verliezen of aan de private sector of aan het buitenland. Ten midden van de misere die door iedereen wordt gevoeld, heeft het volk die momenten van ‘escaping’ nodig. Dat zijn individuele momenten die we inbouwen, maar soms heeft het een collectief karakter, bijvoorbeeld wanneer Surinaamse vertegenwoordigende teams en sporters ergens op een internationaal forum ons vertegenwoordigen. Overwinningen en goede prestaties geven dan een positief gevoel van hoop en trots waarna we onze rug kunnen rechten en niet opgeven. Daarom heeft het ons zeer goed gedaan hoe een weightlifting team uit Suriname, ons als land trots heeft gemaakt met uitmuntende prestaties in Peru op de Zuid-Amerikaanse kampioenschappen weightlifting en benchpress. Het zijn krachtsporten waar jonge Surinaamse dames en heren hun mannetjes kunnen staan. Het kunnen er meer zijn maar we moeten onze jongere broertjes en zusjes als bedanken voor het moment van trots. Volgens berichten van ongeveer een dag terug van de Suriname Powerlifting Federation had Suriname op zaterdag 9 september al 39 medailles gewonnen op de Zuid-Amerikaanse Powerlifting en Bench Press Kampioenschappen in verschillende gewichts- en leeftijdsdames- en herenklassen. Daarvan waren er 9 goud, 16 zilver en 14 brons. Het ging toen alvast om de volgende Surinamers in de nationale delegatie: Kenji Reyke, Sjafee Kasnawi, Diego Kartataroeno, Omarr Johns, Abigael Hing, Sharivah BAdloe, Djayand Oedai, Damian Djakarsi, Randall Kariodimedjo, Lyndon Ammersingh, Selmon Durgaram en Tsuyenne Amatredjo, Opvallend is dat Sjafee Kasnawi en Abigael Hing in twee klassen medailles hebben gewonnen. Opvallend in het geheel is ook de Suriname Randall Kariodimedjo die nog fungerend voorzitter is van de Federation, maar ook actief in de sport meedoet, maar zelf ookeen succesvolle beoefenaar is van de sport en wel op een hoog niveu waar hij Suriname heel mooi internationaal representeert. De groepsfoto die gepaard gaat met het bericht van de Federation is er een om in te lijsten. Het is een prachtige grote foto van de mooie hedendaagse moderne Surinamers, samen als een team. Het is een foto die moet prijken op alle hoofdpagina’s van de Surinaamse kranten, in kleur. Deze Surinaamse atleten behoren op het kabinet van de president te worden ontvangen voor een presentje en het zou goed zijn als de president een uurtje met ze zit en een barra met ze eet.
Een ander deel van de sport die onterecht veel meer aandacht opeist maar heel pover presteert is het nationaal Surinaams voetbalelftal. We moeten wel erkennen dat het clubvoetbal in Suriname regionaal op een hoger niveau is gaan functioneren. Teams als Robin Hood en Inter Moengoe Tapoe hebben Suriname qua prestaties goed uitgedragen de laatste jaren. Heel anders is het met het nationaal team. Dit team bestaat bijna volledig uit buitenlandse spelers die geen binding hebben met Suriname en geen verantwoording hoeven af te leggen tegenover bijvoorbeeld de Surinaamse sportpers die overigens heel zwak en gecorrumpeerd is. Omdat men geen vragen hoeft te beantwoorden, doet men zijn best niet. Wij hebben behoord tot de grootste voorstanders van het inzetten van diasporaspelers, maar wij hebben onze opvattingen inmiddels bijgesteld. Wij vinden nu dat er een bijna onoverbrugbare afstand bestaat tussen de Suriname dat ligt in Zuid-Amerika en de Europese spelers die voor dat elftal uitkomen. Die twee groepen mensen zijn cultureel heel verschillend en er zijn nagenoeg geen gemeenschappelijkheden dan een gedeelde familienaam of huidskleur, meer niet. De manier waarop de diasporaspelers zich inzetten is al geruime tijd een punt van bezwaar en zorg. Men speelt heel voorzichtig, men beloopt de lijnen niet, men probeert tegenstanders niet te omspelen om de overwichtssituatie te creëren, omdat met bang is voor blessures. Wij vinden dat Natio voor een belangrijk deel uit Surinaamse spelers moet bestaan en slechts aangevuld moet worden met enkele diasporaspelers die zich aan de Surinaamse situatie aanpassen en niet omgekeerd. Wat we nu hebben is een zeer slap aftreksel van Oranje en de grootste fans van Natio zitten dan ook overzee in Nederland. Die beschermen hun p’tatta jongens door dik en dun en kraken alle lokale jongens af. Wij vinden ook dat Aron Winter, zelf een grote voetballer geweest, een oneerlijk beleid voort en bij voorbaat Surinamers discrimineert. Winter heeft vooroordelen tegenover Surinaamse spelers, dat verklaart ook waarom hij een goed spelende Adipi in de rust heeft gewisseld. Adipi was in de wedstrijd tegen Grenada de enige speler die wilde voetballen en een overwicht wilde creëren. Hij heeft van alle spelers de meeste kilometers gemaakt en kwam na een moeilijk begin vrij snel in een heel goede ritme. We zagen wel dat de Hollandse jongens de bal niet naar hem wilden spelen en dat wanneer hij de bal ontving, iedereen zich in een bedekte positie hield zodat hij de bal alleen met veel moeite zelf kon doorspelen. Wij zijn ontevreden met het discriminatoir en oneerlijk beleid van Winter. Het is onbegrijpelijk hoe Winter de topscorer van Suriname en de Caribbean Club Shield de hele wedstrijd op de bank heeft gelaten. Het enthousiasme en de sympathie die uitging vanuit Surinamers naar Natio is afgenomen, omdat ons nationaal team nu een elftal is voor en door Nederlanders. Een aantal Surinamers zal zijn tijd waarin hij wat kan verdienen niet meer verspillen aan waardeloze en futloze veteranen 50-plus wedstrijden die Winter aan ons voorschotelt. De bondscoach zal de competitie die hij nu aan het spelen is in de groep afsluiten met zeer waarschijnlijk 1 punt dat hij met puur geluk op zak heeft. En daarna moet hij bedanken omdat hij niet in staat is een eerlijke kans aan de beste spelers voor Natio te geven. We roepen de SVB op om objectief te evalueren en meer balans in het team te brengen. Tegen Grenada geven we wat inzet betreft een gemiddeld 3 als score aan Natio. Het was een wedstrijd zonder wil om te winnen, iedereen, met uitzondering van Adipi en bij vlagen Dankerlui, leek uit protest en/of voor de vorm mee te doen…alsof men de Surinamer een gunst aan het bewijzen is.
