In Suriname kunnen de kosten voor een begrafenis of crematie tot honderden Surinaamse dollars oplopen. Een van de belangrijkste redenen is dat alles wat wordt gebruikt een importcomponent heeft, en waar er lokaal hoofdcomponenten worden gebruikt, zoals hout voor een crematie, zijn die ook marktconform geprijsd.
Vele landgenoten beseffen niet dat men eens zal sterven, alleen weet men niet wanneer. Heel weinig hebben daarom geen verzekering ervoor en komen alle kosten bij een abrupte dood op kosten van de families.
De historische taak om een lichaam te bewaren, tentoon te stellen en vervolgens toe te zien op de begrafenis ervan, stort in. De stijgende inflatie geldt ook voor de “doden”.
In Suriname kost de goedkoopste begrafenis 30.000 SRD. Als er een kelder nodig is, komt dit neer op 45.000 SRD. Voor een crematie moet men 25.000 SRD betalen.
Een 1 bij 2 meter grond voor een begrafenis is de duurste grond in het land.
Familieleden komen in Suriname onder druk te staan door fondsen te verzamelen, omdat de kosten met de devaluatie en hoge inflatie ook zijn toegenomen. Los daarvan kent Suriname een traditie van rouwzittingen waaraan ook kosten zijn verbonden.
Volgens internationale normen moet een crematie goedkoper kosten dan een begrafenis.
“Crematies kosten doorgaans 40% minder dan begrafenissen” internationaal.
Hoewel crematies goedkoper zijn dan begrafenissen, is er wel een kanttekening bij: bij elke crematie kan meer dan 500 kilogram kooldioxide, een broeikasgas, in de atmosfeer terechtkomen.
Sara Williams, voorzitter van de Funeral Consumers Alliance in de Verenigde Staten, vertelde dat ze denkt dat sommige uitvaartcentra zich de milieueffecten van crematie beginnen te realiseren, waardoor ze nieuwere alternatieven voor crematie en begrafenissen gaan aanbieden, zoals ‘aquamatie’, waarbij een lichaam wordt opgelost in een vat, waarbij alleen het bot achterblijft, dat vervolgens wordt vermalen.
Katrina Spade is de oprichter en CEO van Recompose, een uitvaartcentrum in de staat Washington dat deze service aanbiedt en pioniert sinds Washington de praktijk in 2020 legaliseerde. Om de lichamen te composteren, plaatst Recompose elk lichaam in een specifiek vat, samen met plantaardig materiaal zoals houtsnippers en stro, en laat het 30 dagen ontbinden en in aarde veranderen. Nadat de 30 dagen zijn verstreken, verwijdert een medewerker van Recompose alle niet-organische materialen (zoals een titanium heupprothese) en verplettert hij mechanisch de resterende botten voordat hij de nieuwe grond een paar weken in een “uithardingsbak” plaatst om het composteren te voltooien.
Het proces resulteert uiteindelijk in een kubieke meter verse grond die (geheel of slechts een deel) naar de familie v.an de overledene wordt gestuurd of wordt gestuurd om te worden gebruikt in natuurbehoudsprojecten
