Dit verhaal is fictie en alle omstandigheden zijn puurtoeval. Daarnaast zijn de namen die gebruikt worden in dit verhaal fictief en hebben geen specifieke betekenis.
Er was eens een jongen genaamd Pronto. Hij was erg verwend en dacht dat hij het recht had om iedereen te beledigen. Dankzij zijn vader kreeg hij een belangrijke positie in de regering, hoewel hij zelf geen eigen waarde en kennis had.
Op een dag ging Pronto te ver in zijn gedrag en beledigingen. Zijn acties waren zo ongepast dat zelfs de grote baas in de regering erover hoorde. De grote baas gaf Pronto de opdracht om zijn excuses aan te bieden aan degenen die hij had beledigd. Pronto, die zelf niet goed was opgeleid, begreep niet echt wat de impact van zijn excuses moest zijn.
Pronto bood zijn excuses aan, maar hij begreep niet dat het slechts een oppervlakkige vorm van verontschuldiging was. Zonder de juiste kennis en waardering voor zijn daden, begreep Pronto niet dat sorry zeggen alleen niet genoeg was.
Na zijn verontschuldigingen dacht Pronto dat alles weer normaal zou zijn, maar hij had het bij het verkeerde eind. Zijn gebrek aan oprechte excuses en besef van zijn daden werden opgemerkt door de mensen rondom hem. Ze zagen in dat Pronto alleen maar sorry zei om er zelf beter van te worden, niet omdat hij echt spijt had.
Uiteindelijk verloor Pronto zijn positie in de regering en werd hij geconfronteerd met de gevolgen van zijn onwetendheid en ongepaste gedrag. Hij besefte eindelijk dat oppervlakkige excuses niet genoeg waren om zijn daden te rechtvaardigen. Pronto realiseerde zich dat hij zijn eigenwaarde en kennis moest ontwikkelen voordat hij anderen zou kunnen respecteren.
De les die Pronto leerde, was dat een echte verontschuldiging meer vereist dan alleen de woorden “sorry”. Het erkennen van je fouten en proberen te groeien als persoon is de ware betekenis van spijt betuigen. Pronto had een harde les geleerd en hij besloot om zijn gedrag te veranderen en oprecht te zijn in alles wat hij doet.
