Door : Mohamed Chebaro is een Brits-Libanese journalist, media-adviseur en trainer met meer dan 25 jaar ervaring op het gebied van oorlog, terrorisme, defensie, actualiteiten en diplomatie.
Midden-Europa kookt in recordbrekende hitte, kampt met bosbranden en toenemende vervuiling, en het is verrassend om te zien hoeveel mensen nog steeds aarzelen om de stappen te steunen die nodig zijn om de strijd tegen klimaatverandering te helpen, en dergelijke acties worden zelfs een kwestie van stemmenverlies. Dit ondanks het feit dat de overgrote meerderheid van de wetenschap stelt dat, tenzij natiestaten, mensen en industrieën iets doen om de buitensporige door de mens veroorzaakte schade aan de planeet te beperken, alle zogenaamde inspanningen om over te schakelen naar een groenere economie zullen verdwijnen. tevergeefs zijn geweest.
In het Verenigd Koninkrijk, in een buitenwijk van de hoofdstad Londen, wordt een controversieel plan van de burgemeester van de stad om een regeling te verlengen die het gebruik van de meest vervuilende voertuigen belast, ervan beschuldigd de Labour Party de kans te hebben gekost om de oude parlementaire zetel van Boris Johnson in een tussentijdse verkiezing die volgde op het aftreden van de in ongenade gevallen ex-premier.
De burgemeester van Londen, Sadiq Khan, is, in overeenstemming met het regeringsbeleid en voortbouwend op een plan dat voor het eerst door Johnson werd geïntroduceerd toen hij burgemeester was, van plan om de ultralage-emissiezone eind augustus uit te breiden naar de hele Britse hoofdstad, behoudens een laatste wanhopige poging. High Court bod om het te stoppen. Het verzet hiertegen weerspiegelt de duidelijke onwil van mensen om aspecten van de groene transitie te steunen die hen geld zouden kunnen kosten of hen zouden kunnen afstoten van hun gebruikelijke gewoonten en levenswijze
De regeling, voor het eerst geïntroduceerd in het centrum van Londen in 2019 en los van de twee decennia oude congestieheffing, vereist dat meer vervuilende voertuigen £ 12,50 ($ 16,11) tol betalen op dagen dat ze binnen de grenzen van de zone rijden. Te midden van de ergste crisis in de kosten van levensonderhoud sinds een generatie, heeft de op handen zijnde uitbreiding tot woede geleid in Outer London, ook in de parlementaire kiesdistricten Uxbridge en South Ruislip, waar de tussentijdse verkiezingen van vorige week plaatsvonden.
Er werd verwacht dat Labour zou winnen vanwege de wijdverspreide ontevredenheid over de manier waarop de regerende conservatieven de economie behandelden en de door schandalen geteisterde erfenis van Johnson’s ambtstermijn. Maar tot ieders verbazing richtte de Tory-kandidaat zijn campagne op verzet tegen de uitbreiding van de ULEZ, waarbij hij inspeelde op een lokale klacht waardoor de Conservatieve Partij ternauwernood aan de zetel vasthield.
Deze nederlaag voor Labour kwam in een jaar waarin ze het momentum leken te verzamelen om de conservatieven bij de volgende algemene verkiezingen uit de macht te verdrijven. De partij kan zich dergelijke hik niet veroorloven, vooral met betrekking tot kwesties waarvan men dacht dat een algemene consensus een voldongen feit was – dat groene transitiestappen nodig zijn als we het milieu en de planeet willen redden
Het staat elke politieke partij natuurlijk vrij om grieven over een enkele kwestie te gebruiken en ze te veel op te blazen in een poging om te winnen. Hoewel dit een legitieme tactiek is, kunnen de gevolgen hiervan voor de Britse politiek en haar inspanningen om de opwarming van de aarde tegen te gaan, de doelstellingen van het land op het gebied van netto nul en schone lucht in gevaar brengen, aangezien ze zeker zullen botsen met de kortetermijnprioriteiten van kiezers met geldnood. .
Het precedent van Uxbridge en South Ruislip laat zien hoe oppositie tegen het milieubeleid de massa’s kan verzamelen en snel de balans kan doen doorslaan. Kijk maar naar wat er in Nederland gebeurde in 2019, toen de regering worstelde om de snelheidslimiet te verlagen om de uitstoot te verminderen, of wat er in Frankrijk gebeurde, ook in 2019, toen de regering probeerde de brandstofbelastingen te verhogen, wat leidde tot de beroemde gele hesjesprotesten. Dit zijn allemaal voorbeelden van wat er in het verschiet ligt voor de inspanningen en het beleid om de opwarming van de aarde te bestrijden.
Niet alleen de Britse Labour Party moet leren van wat er vorige week in West-Londen is gebeurd, maar alle politici over de hele wereld. Als het gaat om wie zal betalen voor het redden van de planeet, zal dit zelfs in de kleinste kiesdistricten van belang zijn. En hoewel de meeste auto’s in West-Londen ULEZ-conform zijn, kan een gezamenlijke campagne zelfs de beste bedoelingen op het spel zetten. Over het algemeen zijn kiezers het eens met het principe om het milieu te sparen, zolang ze niet worden gevraagd hun gewoonten aan te passen of de rekening te betalen.
De regering had kunnen voorstellen om subsidies te betalen aan in aanmerking komende mensen om hen te helpen bij het verwerven van conforme voertuigen of regelingen om de heffing te compenseren of te verlagen voor degenen die het zich niet kunnen veroorloven om te betalen. Maar daarmee zouden we weer terug bij af zijn. In dit tijdperk van ongebreidelde inflatie, lage groei en alle economische ellende die in Groot-Brittannië wordt gevoeld – zoals elders in de wereld na de pandemie, de oorlog in Oekraïne en de daarmee samenhangende stijging van de energiekosten, plus het Brexit-effect in het VK – betekenen het beeld wordt ingewikkelder. Overheidsbegrotingen staan onder druk en veel landen zullen moeite hebben om trouw te blijven aan hun toezeggingen om hun samenlevingen over te schakelen naar milieuvriendelijkere regimes.
Hoe kunnen armere landen hun netto-nuldoelstellingen halen als mensen in het rijkere deel van de wereld hun verplichtingen als regeringen en kiezers niet nakomen? Kan men zich voorstellen hoe groot de opdracht zal zijn om ervoor te zorgen dat de wereld overgaat naar een groene economie als velen het nog steeds oneens zijn over de wetenschap, de kwestie gebruiken als politiek onderhandelingsfiche of er simpelweg tegen zijn vanwege hun ideologie, zoals de far- juiste ontkenners van klimaatverandering over de hele wereld?
Regeringen moeten voorzichtig te werk gaan en werken om de massa te informeren, op te leiden en zelfs te overtuigen. Dit moet gepaard gaan met een ‘deep-pocket’-benadering om waar nodig te helpen en te compenseren. En als we een kans willen maken in het huidige internationale politieke klimaat, moeten alle inspanningen worden geconcentreerd op het vinden van een uitweg, waarbij verdeeldheid, concurrentie, ideologie en strategische houding – en zelfs de bedrijfsdrang om te winnen – terzijde worden geschoven voor het algemeen belang. Anders staat de mensheid, om de woorden van VN-secretaris-generaal Antonio Guterres te gebruiken, voor een grimmige keuze tussen samenwerken of “collectieve zelfmoord” in de strijd tegen de opwarming van de aarde. We moeten niet alleen maar zitten toekijken hoe de wereld zoals we die kennen wegkwijnt.
