Enkele maanden geleden liet een handjevol activisten zich nog regelmatig horen en zien tijdens diverse demonstraties, protesten en acties gericht tegen het beleid van de regering Santokhi-Brunswijk. Maar, het activistisch vuurtje lijkt te zijn gedoofd. De activisten lijken geveld door actiemoeheid, een actie-burnout.
Ze zijn mogelijk tot inkeer gekomen, dat demonstreren tegen het beleid van- en tegen de regering geen zoden aan de dijk zet. De protesten hebben juist averechts gewerkt. Protesten werden meer en meer door de autoriteiten op allerlei manieren beperkt door een repressief beleid. Meer en meer gezag kwam op de been en meer en meer wegen, vooral rond het Onafhankelijkheidsplein, werden afgezet voor het verkeer. Demonstreren deed men niet meer voor de lol. Men was getergd door de vele, vele bezuinigingen, prijsstijgingen van producten, diensten, benzine, etcetera, etcetera. En ze gaan maar door, er lijkt geen einde te komen aan vooral de prijsstijgingen van producten in winkels en supermarkten.
Prijsstijgingen wennen nooit
Maar, alles went, zo wordt weleens gezegd. Echter, prijsstijgingen wennen nooit. Ze doen vreselijk veel pijn in de portemonnee van de doorsnee burgers. Het volk voelt zich uitgebuit. Het volk ziet dat regeringsvertegenwoordigers de wereld over reizen, alsof het niets kost. Het volk merkt amper enige empathie vanuit de regering. Geen gevoel, geen emotie.
Natuurlijk, de regering heeft kostenbesparende maatregelen ingevoerd, natuurlijk de regering heeft diverse uitkeringen aanzienlijk verhoogd. Allemaal goed bedoeld, maar door de koersontwikkeling en de a la dol stijgende prijzen van producten en diensten verdwijnen al die goedbedoelde verhogingen van uitkeringen als sneeuw voor de zon. Het is dweilen met de kraan open, zolang de regering niet in staat is om de koers aan banden te leggen.
Geen zin
Ondanks de ernstige financieel-economische crisis, onder het juk van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), lijkt het volk, lijken de ‘diehard’ activisten het bijltje erbij neer te hebben gegooid. Protesteren heeft geen enkele zin. Waarschijnlijk gokken ze op de verkiezingen in mei 2025 en hopen ze op een ommezwaai, een frisse wind, sociaal beleid.
Activist op de diaspora-toer
Een van de activisten blijkt nu zelfs zijn heil te zoeken in Nederland. Daar vond deze dagen een zogenoemde ‘meet and greet’ plaats met de man in Amsterdam Zuid-Oost. Maar, ook daar vond hij weinig gehoor. Slechts dertig, vooral in Zuid-Oost wonende Nederlandse Surinamers, namen daarvoor even de tijd, voor een babbeltje met de activist. Een activist die in eigen land het actiebijltje erbij neer lijkt te hebben gegooid en nu wanhopig hoopt op wat diaspora-steun. Een activist die in februari de geruchtmakende demonstratie had georganiseerd, die uitmondde in rellen, vernielingen en plunderingen van winkels en bedrijven in het centrum van Paramaribo. Hij werd daarvoor verantwoordelijk gehouden en zat enkele dagen vast in een cel.
De Nederlandse nieuwszender NOS besteedt uitgebreid aandacht aan het bezoek van de activist aan Amsterdam. Hij kon zijn gal spuwen over het beleid van de regering Santhoki-Brunswijk en profileerde zich als ‘nationalist’ tegenover de NOS.
Regering zit de rit uit
Terug in Suriname zal deze activist weer met de neus op de feiten worden gedrukt: door te demonstreren zal geen enkele regering opstappen. De regering zit de rit uit.
Maar, de vraag is of een nieuwe regering het beter zal doen dan de huidige regering……. Waarschijnlijk niet. Laat iedereen niet vergeten wat de oorzaak is geweest van de huidige financieel-economische crisis in het land! Iedereen weet het, maar velen ontkennen het. Velen willen dat niet horen en zien. Deze regering verdient een tweede kans, een tweede termijn om haar werk af te kunnen ronden om werkelijk welvaart te brengen voor het volk. Dat verdient het volk na jaren nauwelijks in staat te zijn geweest om te leven, te ademen…..
(Foto: ter illustratie)
Viktor Aardenburg
