Door: Yossi Mekelberg is hoogleraar internationale betrekkingen en associate fellow van het MENA-programma in Chatham House. Hij levert regelmatig bijdragen aan de internationale geschreven en elektronische media. Twitter: @YMekelberg
Wat in de bezette gebieden gebeurt, blijft voor de meeste Israëli’s in de bezette gebieden. Israëli’s zijn een moderne versie van de drie wijze apen, die “geen kwaad zien, geen kwaad horen, geen kwaad spreken”, negerend wat namens hen wordt gedaan door een leger waarin velen van hen hebben gediend, door een regering die ze hebben gestemd voor en door middel van belastingen die zij naar behoren betalen.
Niets illustreert dit beter dan het geweld dat Israëlische kolonisten gewend zijn aan gewone Palestijnen – een geweld dat voortdurend uit de hand loopt in termen van frequentie en gemeenheid. Het aantal kolonisten dat betrokken is bij de gebruikelijke intimidatie en andere vormen van geweld tegen Palestijnen is misschien klein, maar door er een oogje voor dicht te knijpen, zoals de meeste Israëli’s doen, zijn ze medeplichtig geworden aan deze misdaden.
Geweld door kolonisten is geen nieuw fenomeen en het is in het verleden niet onopgemerkt gebleven, maar de aard van de huidige ultranationalistisch-religieuze regering heeft dit lelijke fenomeen gelegitimeerd. Er zijn nu nog meer rode lijnen overschreden, in sommige gevallen met uitdrukkelijke steun van ministers.
Dit jaar hebben twee extreem gewelddadige gevallen de aandacht getrokken op de meest verontrustende manier, aangezien hele Palestijnse gemeenschappen zijn geterroriseerd. Beide vonden plaats op de bezette Westelijke Jordaanoever, één in februari in Huwara en één vorige maand in Turmus Ayya. In Huwara trok een menigte Israëlische kolonisten de stad binnen en begon huizen in brand te steken, winkels te vernielen en auto’s en boomgaarden in brand te steken.
Tijdens de aanval stierf een 37-jarige Palestijnse man, Sameh Al-Aqtash, uit het nabijgelegen dorp Zatara, nadat hij in de maag was geschoten, terwijl meer dan 350 Palestijnen gewond raakten. Het lot van Turmus Ayya was niet beter toen gemaskerde kolonisten, gewapend met aanvalsgeweren, door de stad trokken en het vuur openden. Zoals het geval was in Huwara, staken ze huizen, auto’s en velden in brand in een lelijke razernij die eindigde met één Palestijnse dode en nog veel meer gewonden.
Om hun verachtelijke gedrag te rechtvaardigen, beweren leden van dit gewelddadige deel van de kolonistenbevolking dat hun acties een wraakactie zijn voor de moord op Israëli’s door Palestijnse terroristen en afschrikkende daden zijn. Wat ze echt aanzetten is maffiaregering en een complete ineenstorting van de wet en orde, terwijl ze het recht in eigen hand nemen en zich gedragen als een militie om te bewijzen dat ze de meesters van dit land zijn. Het terroriseren van hele gemeenschappen als wraak voor de daden van individuen is primitief gedrag dat niet thuishoort in een beschaafde samenleving. Palestijnen die Israëli’s vermoorden, worden in de meeste gevallen ter plekke of kort daarna vermoord en de kleine minderheid die wordt opgepakt, wordt berecht en zit tientallen jaren in de gevangenis. In sommige gevallen straft de bezetter hun families door hun huizen te verzegelen of zelfs te slopen, wat op zichzelf een weerzinwekkende praktijk is van schuld door associatie gevolgd door collectieve bestraffing.
Kolonisten zijn Israëlische staatsburgers en zelfs als we even voorbijgaan aan het feit dat hun hele aanwezigheid in een bezet land illegaal is, maakt hun voortdurende geweld tegen Palestijnen het nog erger. Deze situatie wordt nog verergerd door de Israëlische veiligheidstroepen, die ofwel als toeschouwers blijven terwijl deze wreedheden worden begaan of, bij andere gelegenheden, hun rol zien als het beschermen van de daders van deze misdaden omdat ze Israëlische staatsburgers zijn, niet een van het beschermen van de slachtoffers.
Kolonisten mogen onder geen enkele omstandigheid het recht in eigen handen nemen en als er nog een beetje fatsoen of integriteit in de regering zou zijn overgebleven, zou dat een onmiddellijk einde hebben gemaakt aan alle vormen van geweld van kolonisten tegen Palestijnen. Maar dan is het misschien nogal naïef om te verwachten dat een regering die zich illegaal gedraagt en Palestijnen berooft van hun land, en in veel gevallen van hun leven, dezelfde malafide kolonisten beschermt om het juiste te doen.
Huwara en Turmus Ayya lijken misschien extreme incidenten – gevallen van kolonisten die het bloed naar het hoofd stromen – maar dit is verre van waar. Deze wreedheden zijn slechts het topje van de ijsberg. Het zijn niet zomaar spontane, impulsieve en boze reacties die zelf niet minder crimineel en verwerpelijk zijn, maar maken deel uit van een goed georganiseerde intimidatiecampagne tegen Palestijnen die erop gericht is hun het leven steeds ellendiger te maken totdat ze ofwel hun nationale ambities opgeven en zich onderwerpen aan alle grillen van de kolonisten of gewoon inpakken en vertrekken. Niet dat een van deze scenario’s zich waarschijnlijk zal voordoen, maar dat weerhoudt de kolonisten er niet van om voortdurend hun toevlucht te nemen tot deze tactieken. Volgens een verontrustend rapport van het VN-Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken, heeft Israelische kolonisten waren betrokken bij 570 verschillende soorten aanvallen, waaronder ongeveer 160 die lichamelijk letsel veroorzaakten. Verschillende mensenrechtenorganisaties hebben duidelijk gemaakt dat deze gewelddaden dateren uit de allereerste dagen van de vestiging
