Gezellig uit in een groepje. De bedoeling was samen lachen, samen praten en plezier maken. Opvallend was die ene vrouw die, met een ongelukkig gezicht, voor zich uit zat te staren. Ze had duidelijk verdriet. Toen de anderen op pad gingen voor een zwempartij, ging ik naast haar zitten en vroeg: ”Wat is er aan de hand?” Ze zuchtte en besloot haar hart te luchten.
“Het gaat om mijn zoon. Ik heb alle vier kinderen naar eer en geweten goed opgevoed. Ik heb honderd procent in hun opvoeding gestopt en toch moet er iets zijn misgegaan.”
Ik kreeg criminele visioenen van diefstal en drugs en haalde daarom opgelucht adem toen ze zei dat hij een grote tatoeage op zijn lichaam had laten aanbrengen. Net een waterval rolden de woorden haar uit de mond:
”Ik schrok me dood toen ik zag dat hij zijn mooie huid had ontsierd met een tatoeage.” Ik heb altijd gedacht dat alleen mensen uit een bepaalde groep zich daarvoor leenden en nu word ik ermee geconfronteerd bij mijn kind. Ik heb altijd mensen met een tatoeage gestopt in het hokje van asociaal. Een fatsoenlijk mens doet zoiets toch niet? Ik heb ze laten studeren, zodat ze later een goede baan kunnen krijgen. Ik heb ze geleerd om zelfredzaam te zijn en te sparen zodat ze altijd kunnen terugvallen op een spaarpotje. Als hij me geld vroeg, gaf ik het. Ik ben nu zo boos als ik bedenk dat hij zijn of mijn geld heeft uitgegeven aan een tatoeage. Wat heb ik niet goed gedaan in zijn opvoeding?
Ze keek me aan met een wanhopige blik en verwachtte duidelijk een antwoord van me. Ik besloot haar dat antwoord te geven.
“Vrouw er is niets mis met je opvoeding. De boosdoener hier is de samenleving. Kinderen zijn als nat cement, wat er ook op valt, maakt indruk. Elke ouder stopt voor honderd procent in de opvoeding van haar kinderen, maar de samenleving trekt altijd voor vijfhonderd procent aan je kind. Alleen een kind dat geestelijk sterk is, kan de verleidingen weerstaan. En geloof me, er zijn veel verleidingen. In jouw geval ligt de verleiding erin dat je kind dagelijks wordt geconfronteerd met de vele beroemdheden die onder de tatoeage zitten, zoals zangers, voetballers, acteurs. Een kind spiegelt zich al gauw aan deze getatoeëerde beroemdheden en voelt de drang om ze na te doen.
Jongeren willen daarmee laten zien wie ze zijn of van welke club ze fan zijn. Het komt vaak voor dat ze met een tattoo laten zien dat ze zich afzetten tegen anderen en de samenleving. Vaak gaat het daarbij ook om groepsgedrag. Ze willen hun identiteit bevestigen. Dus jij hebt niets fout gedaan, de omgeving was gewoon sterker.
Tatoeëren is het inbrengen van inkt in de lederhuid. Het is een populaire vorm van lichaamsversiering en stijgt de laatste tijd in populariteit.
De redenen om een tatoeage te laten zetten zijn heel divers. Velen zijn kortzichtig en doen gewoon hun omgeving na, maar af en toe wordt het ook geplaatst uit sentimentele overwegingen. Dan kan het een symbool zijn van een ervaring, verlies of afsluiting van een levensfase.
Meestal wordt een tattoo geplaatst op een onzichtbare plek. Je vraagt je dan af als iemand zo graag een tatoeage wilt, waarom het dan plaatsen op plekken waar het niet zichtbaar is. Zichtbare tatoeages kunnen namelijk gevolgen hebben voor je kansen op de arbeidsmarkt. Je wordt minder snel aangenomen dan iemand zonder tatoeage. Het hangt ook af van het beroep. Bijvoorbeeld voor koks en kunstenaars maakt het veel minder uit als ze een tatoeage hebben, dan voor een arts, burgemeester, vp of president.
Ook brengt het plaatsen van een tatoeage gezondheidsrisico’s met zich mee. Zo spelen de grootte van de tatoeage, de concentratie van de schadelijke stof en de tijd dat je lichaam eraan blootgesteld is, een rol bij de ontwikkeling van kanker. Men kan ook klachten krijgen als jeuk, allergische reacties, bulten, verkleuringen of pijn.
Elk mens mag om zijn eigen reden een tatoeage nemen. Het is de reactie van de omgeving die hier een belangrijke rol speelt. Er zijn mensen die het een vies gezicht vinden en plaatsen onder de noemer van asociaal. Een ander bekijkt het vanuit de bijbel en zegt dat u uw lichaam van God heeft ontvangen. Ons lichaam hebben we dus in bruikleen en dat geeft ons een grote verantwoordelijkheid in hoe we met ons lichaam omgaan. We mogen het niet beschadigen. Weer een ander ziet het als, ‘het is mijn lichaam dus mag ik ermee doen wat ik wil.’
Conclusie: Het gaat er niet om wat je voor je kinderen doet, maar wat je ze hebt geleerd om voor zichzelf te doen om sterk in het leven te kunnen staan. Als ouder kan je dan alleen maar afwachten of de invloed van de omgeving sterker zal zijn.
“You cannot control what your child are exposed to, you can only influence the way they perceive it.”
Josta Vaseur
