Uit de media lazen we het volgende :
“President Chan Santokhi heeft in De Nationale Assemblee uitgelegd dat er een verzoek binnengekomen is van een lokale agrarische ondernemer om Mennonieten toe te laten in Suriname. De groep wil zich inzetten bij het opvoeren van de agrarische productie. De regering heeft na diverse discussies besloten een pilotproject uit te voeren. Er is toestemming voor de vestiging van 50 families in Suriname. Zij moeten voldoen aan alle eisen die gesteld worden aan vreemdelingen. De Staat zal geen grond beschikbaar stellen aan de groep”.
In een eerdere lezing gaf de president te kennen dat er ruimte is voor Nederlandse veeboeren om zich in Suriname te vestigen. Deze maken een moeilijke periode mee, als gevolg van gevoerde stikstofbeleid in eigen land.
Net als ik is ook de president van mening, dat er in Suriname decennialang wordt gesproken over de voedselschuur die ons land kan zijn voor de regio, en dat opeenvolgende regeringen het een en ander hebben laten afweten.
Onze huidige minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij verklaarde in zijn maiden speech in DNA, dat hij bij zijn aantreden een achterstand van veertig jaar heeft aangetroffen op zijn ministerie. Vanaf het prille begin van het ontstaan van de achterstand was de huidige minister werkzaam op het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij. Hij heeft dus heel wat zaken verband houdende met de achterstand, wel herkend bij zijn aantreden.
In zijn hoedanigheid als “revolutionair” en lid van de “25 februari-Beweging” wenste de huidige minister het hele landbouwbeleid destijds te hervormen met enkele zijner confraters. Zijn speech in “Theater Bellevue” tijdens een meeting van de beweging is bekend. Door de beweging werd hij zelfs uitverkoren en voorgedragen Lid te worden van de benoemde Nationale Assemblee in 1984.
Met name als DNA-lid had betrokkene alle tools in handen om een lans te breken voor het landbouw hervormingsbeleid. Welke concrete pogingen zijnerzijds daartoe werden ondernomen c.q. gedaan, en welke eventuele resultaten er bereikt zijn, zijn helaas niet bekend. Wanneer we evenwel uitgaan van de staat waarin het complex van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij, en met name het toentertijd zeer befaamde Landbouwproefstation zich decennialang bevindt, dan is zulks wel triest te noemen.
De inspanningen van de agrarische ondernemer die voornemen is om de Mennonieten naar Suriname te halen moeten derhalve positief worden benaderd. Daarbij moet wel worden voorkomen, dat Suriname niet een “Jim Jones-situatie” krijgt die zich in november 1978 heeft voltrokken in Guyana.
Als door de komst van de Mennonieten en de Nederlandse boeren naar Suriname een impuls mag worden gegeven opdat het landbouwbeleid in positieve zin, maar meer nog gericht op verhoging van de export van Landbouwproducten, ook naar de regio, opdat voor het land de broodnodige deviezen kunnen worden verdiend, dan moet het initiatief van de agrarische ondernemer in kwestie zeer worden ondersteund.
Wat door opeenvolgende regeringen steeds is nagelaten, kan door inspanningen en daadkrachtig optreden van de huidige president ten positieve worden gekeerd. De mogelijkheden binnen het landbouwgebeuren is Suriname zijn legio. Reeds tijdens de mensonterende slavernij- en contractarbeid periode is zulks bewezen.
18 juni 2023
Ram Paltantewari
