De inheemse gronden
Rechten vraagstukken blijven nog steeds hangen en het laat mij terug denken aan onze kinderjaren. Opvoeding, dankbaarheid en niet te vergeten de waarden die we meedroegen en overdragen.
Lang geleden op een basisschool in één polder in het district Nickerie, traden alle leerlingen samen in het gelid aan bij de eerste belslag, en zongen ze uit de volle borst dit folkloristisch lied: “Hoezee voor Suriname”
Land van stoere indianen, land van bossen groot en mooi, land waar tussen de lianen, tijgers loerden op hun prooi, heerlijk tropenland, heerlijk tropenland, hoezee voor Suriname, land waar tussen grote soela’s, tussen rotsen zonder tal, djoeka’s sturen met hun koela’s, de korjalen rank en smal, heerlijk tropenland heerlijk tropenland, hoezee voor Surinaam, land van bloemen en van vruchten, knippa’s, manja’s en mopé, heerlijk tropenland, heerlijk tropenland land, hoezee voor Surinaam, land van honing en zoet oranje, wie ze lust die neemt maar mee, heerlijk tropenland, heerlijk tropenland, hoezee voor Surinaam.
Dat heette opvoeding en erkenning.Tegen 1958 / ’59 begonnen wij met het volkslied “Opo kondre mang oen Opo sranang gron eh karie oen, was opé tata komopo, wie moes setie kondre boeng ” en vanaf dat moment zijn wij de stoere indianen (de oorspronkelijken) vergeten.
De volle aandacht wordt thans gevestigd op “awas opé tatakomopo én “da bromtjie djari” in de plaats van de stoere indianen.
Terugblikkend kan bijna met zekerheid gesteld worden, dat velen welhaast alles van vóór 1800 zijn vergeten .
Ja, in het land van stoere indianen zijn zij/wij alles vergeten, de weldaden, opvang en goede behandeling, ondersteuning toen wij/zij niets hadden en van alles tekort kwamen, begeleiding naar het onbekende en machtige ondoordringbaar oerwoud, de overlevingslessen, de voeding, en hoe van de bittere cassave tot brood werd en wordt gebakken.
Vandaag, na jaren van overleving wordt ervaren hoe men is verworden tot één handelaar van de weldoeners.
Hiermede wordt verwezen naar een stuk in het Dagblad Suriname van zaterdag 25 mei op blz.4 in blokletters “ASABINA STELT VOOR INHEEMSEN AUTOMATISCH 1 DNA-ZETEL TOE TE KENNEN”.
De vraag is, moet dit vermeend voorstel serieus worden ervaren? Heeft de voorsteller wel diep genoeg zitten nadenken. Is het verleden vergeten?
Asabina stelt voor om inheemsen in Suriname, zolang zij georganiseerd zijn, grondwettelijk automatisch 1 Assemblee zetel toe te kennen met de vergelijkingen van “one-man-one-vote-one value ” klaar. [deel uit de tekst Dagblad Suriname].
Ondanks dat in het schriftuur in extenso meerdere punten zijn aangehaald, lijkt het meer op, dat met dit voorstel gesuggereerd wordt om te prolongeren de reeds verfoeilijke verklaarde handelingen van handelaren in mensenhandel van voorheen, om de gegoede inheemsen andermaal met een zoete koek, een spiegeltje, een zoete appel en wan broko stoere ‘1 DNA-lid voor het parlement’ zoet te houden.
Deze methode zou mislukken bij Aerts van Sommelsdijk. In 1686 lukte het hem echter met een Pacificatie Verdrag van erkenning vrede te sluiten met de inheemsen in een langdurige oorlog en bracht rust tijdens zijn bewind. Om het vertrouwen van de inheemsen in hem te winnen nam hij de dochter van het stammenhoofd tot vrouw. {Just Wekkers en Buve. De Brill.dbnl.0gr. blz163 t/m 174}.
Aanvaarding van dit vermeend voorstel is niet alleen een belediging aan het intellect van een volk, maar moet ook worden ervaren als een censoria, cijns, punire, wetmatig beknotten, meerderheids dominatie en afstraffen van het kies- en stemrecht van die bevolkingsgroep en strijdig met de artikelen 1 1 en 2 en art. 57, 1en 2 huidige Grondwet, mits dat aan die éne zetel het absoluut vetorecht zal worden toegekend . Overigens is het laatste woord nog niet gesproken.
Gelukkig dat de grondwetgevers in onze Grondwet anticiperende op eventuele below the belt escapeds de spelregels over wetgevingen en wetsvoorstellen duidelijk regels hebben vastgesteld in de artikelen 70 Wetgevende Macht DNA en Regering, artikel. 75 President biedt wetsontwerp of andere voorstellen van de regering in, artikelen 76, 77 Assemblee wijzigingen, afkeuring en/of goedkeuren art. 78 Recht van initiatief.
“There are lessons still to learn”.
En het doet verder goed om even stil te staan bij dit geschrevene:
“God, grant me the serenity to accept the things i cannot change, Courage to change the things I can, and wisdom to know the difference. I shall pass through this world but once. If, therefore, there be any kindness I can show, or any good thing I can do, let me do it now. Let me not defer or reject it, for i shall not pass this way again.
HOEZEE VOOR SURINAAM
[Prayers and meditations prose and verses unknown writers].
Josef Beck
