In de wereld van nu schijnt dreigen en eisen de nieuwste trend te zijn.
Protesteren is een democratisch recht en men kan op twee manieren gebruikmaken van dit recht. De ene mens kiest ervoor om door middel van dialoog naar oplossingen te zoeken en de ander wil actievoeren en eisen. Jammer genoeg gaat dit laatste vaak gepaard met vernielingen. Het kan maar niet tot de mensen doordringen dat actievoeren en destructie voor elk land achteruitgang betekent. De actievoerders krijgen vaak hun zin. Maar of het nu gaat om loonsverhogingen of geld ophoesten voor herstel van vernielingen, het geld moet ergens vandaan komen. Elk land ontvangt het gros van zijn inkomsten via de belastingen en het volk moet het belastinggeld ophoesten.
Elke regering gebruikt het belastinggeld om land en volk op te bouwen. Zij die het financieel goed hebben, betalen het meest belasting en het arme volk profiteert daarvan.
In actiesituaties moet de regering steeds keuzes maken namelijk, het geld besteden aan de eisen van het volk of aan de ontwikkeling van het land. Een rijk land kan het zich permitteren om tijdelijk minder geld te pompen in de ontwikkeling van het land. De mensen zullen daar nauwelijks iets van merken.
Maar een land dat failliet is, moet eerst geld pompen in de ontwikkeling om aan inkomsten te kunnen komen en kan zich dus geen stilstaan permitteren. En pas als het land door die inkomsten weer stabiel is, kan men geld uitgeven aan de financiële eisen van het volk.
Daarom zal een failliet land haar volk vragen om wat geduld te hebben. Echter het gros van het Surinaamse volk wil dat geduld niet opbrengen en ook geen offers brengen. Ze verzinnen allerlei excuses en verschuilen hun onwil achter verwijten als: ”wij moeten alleen offers brengen, terwijl jullie op hoge voet blijven leven. De auto’s waarin jullie rijden zijn te duur enz. Wat de ander doet of hoe de ander leeft, is niet van belang. Diep in ’t hart weet elke Surinamer dat het antwoord op deze vraag het allerbelangrijkste is: ‘wil ik me wel of niet inzetten voor de opbouw van mijn land, ben ik bereid offers te brengen voor mijn land? Don’t ask what your country can do for you, but what you can do for your country.
Het volk is eraan gewend geraakt om van alle regeringen te krijgen. Daarom brak er paniek uit toen dit keer de rollen werden omgekeerd en aan hen werd gevraagd, ’help je land, heb wat geduld, wees zuinig en stel op dit moment geen eisen.’
Jammer genoeg blijft men aan alle kanten geld eisen. In dit land zijn er te veel mensen afhankelijk en niet zelfredzaam. Daarom gaat de ontwikkeling zo langzaam. Een eerste vereiste is dat de Surinamer zich moet gaan scholen. No country can really develop, unless it’s citizens are educated.
Het reële plaatje is dus, het gros van de bevolking is ongeschoold en niet zelfredzaam, het land zit met enorme schulden, heeft meer uitgaven dan inkomsten, heeft dus niet veel geld en probeert daarom deals te sluiten met schuldeisers en IMF. En toch probeert de regering elke maand de salarissen uit te betalen en veel geld te pompen in de sociaalzwakkeren. Kinderbijslag, AOV, pensioen, mensen met een beperking, mensen men een salaris tot 6.000 enzovoorts.
Hoe de regering het tot nu toe heeft klaargespeeld om aan al deze financiële verplichtingen te voldoen, is mij een raadsel.
Het stokpaardje van velen is, ”Je had zoveel beloofd, maar maakt het niet waar.”
Door onvoorziene obstakels, gaat herstel niet zo snel als was gepland en toch wordt er vooruitgang geboekt. Men weigert echter de inzet en hetgeen er al bereikt is te zien. Ook neemt men niet de moeite om te zoeken naar de oorzaak waarom de beloften niet zo snel kunnen worden gerealiseerd. De drang om te verwijten, te veroordelen en te vernietigen, is bij de mens nu eenmaal sterker.
Mensen hebben nog steeds niet door dat ze al deze nare toestanden aan zichzelf te danken hebben. Ze hebben tot twee keer toe criminelen aan de macht geholpen. You cannot wish your country well and vote for a criminal. Ook zien ze niet in dat als ze geld eisen van een failliet land, dat het land zich niet kan ontwikkelen. Eigenbelang zegeviert continu boven landsbelang.
Beste mensen, als je echt van je land houdt, laat dan altijd landsbelang en niet het eigenbelang het kompas zijn waarop je vaart.
“The point of serving your country is not to do your own thing or to go rogue but to work as part of the process.”
Josta Vaseur
