Een moeder is altijd de spil van het gezin. Zowel man als kinderen steunen op haar. Iedere moeder heeft de intentie om haar kind een goede opvoeding te geven. De ene moeder gaat het beter af dan de andere. Een fout maken is menselijk. Van belang is echter in te zien wanneer je verkeerd bezig bent en de fout aan jezelf toe te geven. Deze moeder merkte te laat dat ze haar kind niet had klaargestoomd tot een verantwoordelijke volwassene. Ze werd elke dag geconfronteerd met het resultaat van haar opvoeding en dat deed pijn, vooral omdat ze wist dat ze haar fouten niet meer kon corrigeren.
Toen ze echter zag dat haar kind bezig was om dezelfde fouten te maken met haar kleinkind, besloot ze in te grijpen.
Het kleine meisje vond het altijd fijn als oma een verhaaltje vertelde. Op een dag vertelde ze haar kleinkind het volgende verhaal. “Dit verhaal heet ‘De levensles.’
Op een dag zag een vrouw hoe een vlinder probeerde om uit haar cocon te komen. Het ging er langzaam en moeizaam aan toe en na een hele poos leek het alsof de vlinder het had opgegeven.
De vrouw mompelde:”tje mi gado, ik zal je helpen. Zij nam een zakmes, opende de cocon en de vlinder kwam er in een keer, zonder enige inspanning uit.
Maar haar lichaam was mager en haar vleugels waren niet goed ontwikkeld en ze bewogen amper. De vrouw leefde jarenlang in de veronderstelling dat het wel goed zou komen, dat de vleugels zich na verloop van tijd zouden openen en het lichaam van de vlinder zouden kunnen dragen zodat zij kon vliegen. Dat gebeurde echter niet.
De vlinder bleef zich gedurende de rest van haar bestaan met haar magere lijf over de grond voortslepen. Met zijn verschrompelde vleugels heeft zij nooit kunnen vliegen.
Wat de vrouw jammer genoeg niet had begrepen, was dat de poging om door het kleine gaatje van de cocon te komen, een noodzakelijke inspanning was voor de vlinder om de vloeistof van uit haar lichaam in haar oksels te doen stromen om te kunnen vliegen. Ze moest door die mal om te kunnen groeien en zich te ontwikkelen.
Toen oma uitverteld was, riep het kind uit: ”Oma dit is gewoon een zielig verhaal over een vlinder, wat is dan de levensles?” Oma die begreep dat de boodschap niet was overgekomen, begon uit te leggen: ” Weet je kind, ik was die vrouw en mijn kind was de vlinder. Ik heb fouten gemaakt in de opvoeding van mijn dochter en daardoor kan ze niet sterk en zelfstandig in het leven staan.
Ik heb jarenlang gedacht dat ik er goed aan deed om het haar gemakkelijk te maken. Ik deed te veel voor haar en gaf haar niet de kans om zelf te denken en zelf inspanning te verrichten. Ik verwende haar, gaf haar vaak haar zin, sprong voor haar in de bres en liet haar geen verantwoordelijkheid nemen voor haar daden.
Ik liet toe dat ze haar leven leidde zonder hindernissen en daardoor werd ze minder zelfredzaam dan ze had kunnen zijn. Door mijn aanpak werd ze niet sterk genoeg om op eigen benen te kunnen staan en om zelf te kunnen vliegen, net als de vlinder. Jammer genoeg ben ik daar pas achter gekomen toen het kwaad al was geschied. A mistake is your teacher, and a lesson.
Vele moeders maken zich onbewust hier schuldig aan.”
“ Maar oma dat deed u toch niet met opzet, u wilde juist helpen dus hoeft u zich daar toch niet schuldig over te voelen?” “ Dat klopt kind, ik deed het met de beste bedoelingen, maar als ik naar het resultaat van mijn opvoeding kijk, besef ik dat ik verkeerd bezig ben geweest dus wil ik graag die fout corrigeren. ” “Maar hoe dan oma, het is toch al gebeurd.”
Ik zie namelijk dat je moeder hard op weg is om dezelfde fout met jou te maken, omdat ze niet beter weet. Dus via jou wil ik proberen om mijn fout te herstellen kind. There is nothing to be done about past mistakes, we need to fix what is in front of us.”
De vrouw van nu moet werken en haar huishouden runnen en daardoor maakt ze fouten in de opvoeding van haar kind. Maar zolang ze bereid is om die fout aan zichzelf toe te geven en van haar fout te leren en die wil herstellen, is ze op de goede weg. Veel meer mensen zouden van hun fouten leren als ze niet zo hun best deden om die fouten te ontkennen.
Ik heb aan mezelf toegegeven dat ik, door drukte, veel bij mijn dochter verkeerd heb aangepakt en dat is al de eerste stap in de goede richting. Herstellen bij mijn dochter kan niet meer, maar ik kan wel jou en andere kinderen zelfredzaam maken en jullie leren verantwoordelijkheid te nemen voor je daden. Dat is mijn manier om dit goed te maken. Door het verhaal van de vlinder aan jou te vertellen, hoop ik dat jij later als moeder jouw kind de kans zal geven om eigen inspanning te leveren. Want vaak is eigen inspanning net hetgeen we nodig hebben om sterk in het leven te staan.
“ It is easier to build strong children, than to repair broken men.”
Josta Vaseur
